2018-12-06
De weg die Rachel Kramer tot nu toe heeft bewandeld is een bijzonder bochtige. De Rotterdamse zangeres mocht ooit van enige beroemdheid genieten als lid van K-otic, maar na dat dit uit het programma Starmaker voortgekomen popgroepje uit elkaar viel leek de zangeres behoorlijk stuurloos. Via het bekende schnabbelcircuit kwam ze terecht bij allerlei ‘cheesy’ programma’s of liet zich inpalmen door zichzelf zanger noemende en op de borst kloppende personages. Ook werd er links en rechts aan wat talentenjachten meegedaan om alsnog de door haar nagejaagde beroemdheid te vergaren. Het mocht tot nu toe nog niet echt baten en aldus besloot Kramer het roer om te gooien en te kiezen voor een serieuze muziekcarrière. Aldus nam Kramer haar eerste echte album eindelijk op en doet ze op die plaat precies waar ze goed in is. Op Home brengt Rachel Kramer muziek die nog het dichtst in de buurt ligt bij wat we in Nederland kennen van Ilse De Lange, wat ook niet anders kan als je bedenkt dat het album voor een gedeelte is opgenomen in Nashville met Rob Crosby als producer, die we inderdaad kennen van Ilse de Lange. Het maakt wel dat het album wat gladjes geproduceerd overkomt, maar dat hoort ook wel een beetje bij dit soort muziek en de hedendaagse Amerikaanse muziekcultuur. Ze blijft vaak netjes binnen de lijntjes kleuren, maar heeft wel een aantal puike songs (met hulp van Hebe Vrijhof) geschreven. Rustigere tracks worden keurig afgewisseld met wat meer uptempo (soft)rocksongs en country-achtige liedjes. Soms echter springt ze wat meer uit de band en worden we zomaar verrast met het rauwe ‘I Don’t Love You Enough’ waarin ze uit de ruif van Melissa Etheridge eet.
Ze reflecteert haar verleden kundig in ‘Back On The Road’; ”I let the fools talk for a while, made mistakes and I’ve learned to get back on the road”. Het bol van de steelguitar staande ‘See My Life’ kun je echt omschrijven als een toegankelijk countrypopsong. Een track die dan ook gelijk blijft hangen. Meer rockachtige tracks als ‘Dreaming’ en ‘Breakfast Dinners’ laten horen dat Kramer ook die stijl goed beheerst, maar ook onderhoudende popliedjes als ‘Dream Girl’ en ‘Nice Day’ zijn het aanhoren waard. Alleen tegen het einde wordt het allemaal net wat te schattig met ‘You And Me‘ en ‘Ebb And Flow (Saja’s Song)’ dat begint met een kinderliedje in het Nederlands.
Rachel Kramer heeft veel te lang haar talent verspild maar gooit met Home eindelijk haar wat bedenkelijke imago volledig van zich af en doet op dit album precies wat dat bij haar past. Met een verzameling mooie pop-, rock- en countryliedjes laat ze horen een prima zangeres en songschrijver te zijn. Vergeet de voorgeschiedenis en bedenk dat er nog een goede toekomst voor haar weggelegd moet zijn, mits ze op de ingeslagen weg door durft te gaan en zich niet weer inlaat met allerlei dubieuze figuren.
Schëppe Siwen - SpretztourHet valt niet mee uit je hoofd een stuk of vijf bands uit Luxemburg op te...
The Breath - Let The Cards Fall Ierse folkies, het levert vaak muziek op waar je in kunt zwelgen. U kent het...