VERSLAG: Muse - 17/12 - Ziggo Dome

Muse

The 2nd Law Tour van Muse is op 17 december in Nederland neergestreken, om precies te zijn in Ziggo Dome te Amsterdam. Frontman Matthew Bellamy kampte een aantal weken geleden nog met een gebroken voet en heef daarom een aantal shows af moeten zeggen. Gelukkig lijkt alles weer goed te gaan met de Brit.

Rond de klok van negen is het zover. Het licht dooft en een oorverdovend kabaal klinkt door Ziggo Dome. Na een magisch intro verschijnen de Britten op het podium en kan de show beginnen. Het podium ziet er spectaculair uit met veel schermen en aan de zijkant een trappetje, zodat de bandleden zich ook een verdieping hoger kunnen begeven. De schermen geven een effect alsof je regelrecht op de set van een Muse videoclip bent gestapt. Vanaf de tribune is te zien dat dit rocktrio er een vierde man bij heeft, die onder andere de percussie keyboards voor zijn rekening neemt.

Muse weet heel goed hun energie over te brengen aan het Amsterdamse publiek. Tijdens ‘Resistance’ is de band op het punt beland dat de hele zaal meeklapt. Er is de gehele show zoveel te beleven op het podium. Er is geen tijd om je ook maar een seconde te vervelen. Er verschijnt onder andere een piramide van schermen uit de lucht.

Het eerste rustpunt in de set is wanneer Matthew achter de piano kruipt en ‘Explorers’ vertolkt, met daarop gevolgd ‘Sunburn’. Tijdens ‘Liquid State’, van het in september uitgebrachte album ‘The 2nd Law’, neemt bassist Christopher Wolstenholme de zang voor zijn rekening, net als op de plaat (dit nummer is ook door hem geschreven). Hij heeft een aangename stem om naar te luisteren en hij mag absoluut vaker de leiding nemen. Bij ‘Madness’ zijn er woorden uit het nummer op de schermen te zien en de lasers die de zaal in schijnen bewegen op de ritme van de gitaarsolo. Alweer een moment dat je niet weet waar je moet kijken, omdat er wederom zoveel te beleven is. Het is een soort Disneyland, maar dan met snoeiharde gitaren en muziek van een van de beste bands van het moment. Op een gegeven moment is er een ware lasershow en zou je haast zweren dat je bij Sensation bent beland.

Tussen de nummers door wordt niet veel gepraat. Af en toe een ‘dankjewel’ en ‘How are you’? Muse communiceert met hun muziek en zegt daarmee genoeg . De interactie met het publiek is precies goed. Tijdens ‘Undisclosed Desires’ is Mathhew zo sympathiek om het podium af te gaan en het publiek van de eerste rij de hand te schudden. Bassist Christopher speelt op zijn mondharmonica een deuntje uit de film ‘Once Upon A Time In The West’ en gooit daarna zijn mondharmonica in het publiek.

Muse laat het publiek uit zijn dak gaan op nummers als ‘Time Is Running Out’, ‘Plug In Baby’ en ‘New Born’. Bij de eerste twee genoemde nummers hoeft Matthew niet eens te zingen, het publiek doet dit maar al te graag. Niet alleen de mensen met staanplaatsen, maar ook de fans op de tribunes springen mee. ‘New Born’ is een verrassing op de setlist. Op de schermen is een roulettetafel te zien die het volgende nummer kiest; het gaat tussen ‘Stockholm Syndrome’ en ‘New Born’. Uiteindelijk wordt het knallende ‘New Born’ gekozen met de welbekende gitaarriffs. De band wordt opgeslokt door de reuze piramide en de laatste nummers maken hun opwachting.

Na een lange stilte komt Muse nog eenmaal terug. Drummer Dominic Howard rent met de Nederlandse vlag het podium over en zet ‘Starlight’ in. In 2013 staan ze op 4 juni aan de overkant in de Amsterdam ArenA. De enige manier om dit concert te overtreffen is om bijvoorbeeld vuurwerk uit de kast te halen. Muzikaal gezien staat Muse als een huis en spelen ze retestrak. Muse bewijst weer eens het een wereldband is, waarvoor zelfs Ziggo Dome te klein is geworden.