VERSLAG: Newton Faulkner - 15/6 - Paradiso

Newton Faulkner - 15/6 - Paradiso

Op 22 april jl zou Newton Faulkner een concert geven in Paradiso, maar de welbekende aswolk uit IJsland bracht roet in het eten. Het lukte Faulkner niet om op tijd naar Nederland te vliegen en daarom werd zijn concert verzet naar vandaag. In 2008 speelde hij ook al in Paradiso, maar toen nog in de kleine zaal. Vanavond mag hij dan toch weer in de poptempel spelen.

Terwijl het steeds drukker wordt in de zaal betreed Alexander McKenzie and The Underpaid het podium. De in Canada geboren Lori McKenzie woont tegenwoordig in Rotterdam en heeft maar één doel in haar leven: samen met haar band The Underpaid het ware geheim achter melancholisch geluk vinden. Haar muziek gaat over de liefde en zijn vooral rustige jazz nummers. Haar stemgeluid is loepzuiver en uiterst geconcentreerd. Helaas is dit niet genoeg voor het Amsterdamse publiek om de aandacht erbij te houden en komt ze amper boven de pratende menigte uit. Wanneer ze onder begeleiding van haar bandleden die alleen met hun handen klappen, het nummer ‘Muddy Waters’ zingt krijgt ze deze welverdiende aandacht weer terug.

Op het podium staan een beamer met scherm en wat camera’s waardoor het lijkt alsof we een Powerpoint presentatie gaan zien. Faulkner komt op en al snel blijkt hij deze te gebruiken om het publiek een beter beeld van zijn muzikale kwaliteiten te geven. De camera’s filmen zijn fantastische gitaarkunsten, wat ook zijn handelsmerk is. Faulkner gebruikt de zogenaamde ‘tapping-techniek’ waarmee hij hard op zijn gitaar slaat waardoor er een voller geluid ontstaat. Ook maakt hij tegelijkertijd met zijn voeten extra geluiden en speciale effecten.

Faulkner speelt zowel oude als nieuwe nummers en vooral de oude nummers zijn vanavond favoriet. ‘Dream Catch Me’ en ‘I Need Something’ worden luidkeels meegezongen. Tijdens het nummer ‘She’s Got The Time’ mag het publiek karaoke zingen omdat ze songtekst op het scherm verschijnt. Omdat de tekst zo snel voorbij komt zorgt dit voor hilarische momenten. Faulkner vindt het prachtig en maakt voortdurend grapjes met veel zelfspot. Er worden filmpjes gedraaid met hem zelf in de hoofdrol als achtergrond zangers, wat erg grappig is om te zien. Ook speelt hij een medley met daarin onder andere ‘No Diggity’ van Blackstreet en het prachtige ‘Teardrops’ van Massive Attack. Zijn eigen versies klinken nog beter dat het origineel.

Het is een opvallende verschijning met zijn lange oranje rasta haar. Het publiek hangt aan zijn lippen en wanneer het tijd is voor zijn toegift maakt hij grapjes over dat bands toch altijd weer terugkomen en hij het daarom juist niet wil doen. Het is juist verrassender wanneer je niet terugkomt, verteld hij. Vanuit de zaal wordt toch ‘We want more!’ geroepen en Faulkner lacht en maakt een buiging waarna hij begint aan zijn toegift. Als afsluiter speelt hij het mooie ‘I’m Not Giving Up Yet’ waarna hij een staande ovatie in ontvangst mag nemen van het publiek.

Deze grappige maar vooral talentvolle jonge zanger laat een grote indruk achter bij het publiek en het zal daarom ook geen verassing zijn wanneer hij in de toekomst in een uitverkochte Heineken Music Hall mag spelen.