Astronaute

Patriottisme is voor Belgen vaak vreemd. De Brabanconne meezingen beperkt zich zelfs meestal tot de eerste acht woorden. Maar wie een paar maanden geleden voor het eerst ‘Petrichor’ van Astronaute hoorde, voelde ongetwijfeld toch tricolore bloed door de aderen stromen. Want plots was daar een plaat die lege zondagavonden deed vergeten en toch ook een beetje pijn deed. Astronaute, een paar jaar geleden begonnen als soloproject van Myrthe Luyten, is uitgegroeid tot een volwaardige band die grossiert in traag voortkabbelende, wondermooie nummers. Over relaties. Maar ook over breuken. Bezongen door een ingehouden maar karaktervolle stem, lichtjes gerijpt in weemoed. Geen uitroeptekens, maar komma’s. Een oneindig mooi verhaal voor fans van Low, Sharon Van Etten en betekenisvolle zondagavonden.