VERSLAG: Noa - 18/10 - Oosterpoort

Noa - 18/10 - Oosterpoort

Nog maar kort geleden heeft Hebrewfolk grootheid Noa het Solis String Quartet aan haar band toegevoegd. Vanavond zijn zij, om een mij onbekende reden, niet aanwezig. Gil Dor (gitaar), haar muzikale partner, staat haar vanavond wel bij. Verder heeft ze de beschikking over een Israëlische percussie grootheid, een idem drummer, keyboard en bassist.

Stilletjes vraag ik me af hoe het publiek kennis met haar heeft gemaakt. Haar laatste cd is naar mijn weten niet gerecenseerd in een bekend blad. Ook op internet valt er niet veel over haar en haar nieuwe cd te vinden.

De zaal is letterlijk tot de nok toe gevuld. Het gebeurt niet vaak dat ik in een volle zaal mezelf nog kan horen denken. Maar vanavond dwaalt mijn geest in alle rust naar mysterieuze Oosterse oorden. Plots gaat het licht uit. Iedereen in de zaal verstomt en even later betreden Noa en haar band het podium.
Wanneer ze in het volle spotlicht staat zet ze het nummer ‘Waltz to the road’ in. Dit wordt iets te snel gespeeld. Maar ze zet wel meteen de toon voor de avond.
‘Ayelet Chen’ is precies zoals op de cd. Misschien zelfs wel beter. Het lichtspel op het podium onderstreept de essentie van dit nummer waarin ze zingt over haar grootmoeder. Een vrouw die ze enorm waardeert. Verschillende keren in het nummer verwijst ze naar de genen die ze delen. Dat haar nieuwe nummers over familiebanden gaan is niet zo verwonderlijk. Wanneer je een cd maakt getiteld Genes & Jeans gaat die natuurlijk niet over je nieuwe liefde
Ook haar grootvader wordt bezongen. In het nummer ‘dreamer’ vertelt ze over hem. Over zijn aura van raadselachtigheid, eerlijkheid en geloof in het goede. Niet iedereen kan zingen over familiebanden, maar haar gaat dit goed af.
Er volgen nog een aantal liedjes voor ze begint met een mij onbekend lied. Hierin zingt ze over het beloofde land Israel. Dat voor haar als gevluchte Jemeniet dat ook letterlijk was. Dit lied uit Jemen dat ze zingt in het Hebreeuws heeft meerdere lagen. Iedereen heeft een beloofd land. Een plek waar je over droomt ooit te komen. Dit nummer gaat over die droom.

Tegen het einde zet de band ‘El Ha Maayan’ in. Gebaseerd op een oud hebreeuws lied over Rachel en Jakob. Al snel gaat het nummer over in geweldige improvisaties. Ieder bandlid krijgt de mogelijkheid om even lekker te uit z’n bol te gaan. Elk bandlid speelt zijn impro fantastisch, maar de percussie steekt er met kop en voeten bovenuit.

Ze heeft duidelijk veel in huis en ik heb haar maar een keer vals horen zingen. Het enige nadeel van dit soort concerten is dat je er van moet houden. Door zijn contemplatieve karakter is dat bij Folk vaak zo. Een lekker deuntje eronder zetten en een hit creëren behoort niet tot de opties bij dit genre. Maar hou je van nieuwe dingen ervaren en heb je een open geest dan zou ik zeker komen kijken.