VERSLAG: Enge Buren - 22/5 - 013

Enge Buren - 22/5 - 013

Het begon in 1992 met een parodie op 'Sjakie Van De Hoek', ooit een grote hit voor Connie Vandenbos. Een Hengeloos drietal verwierf plots lokale bekendheid met zijn versie van 'Sjaakie' (voorzien van een ietwat schunnige tekst) en de formatie Enge Buren was geboren. In een tijd dat parodieartiesten nog met grote regelmaat in de hitlijsten te vinden waren (denk aan Dingetje, Ome Henk, Dikke Lul Band, WC Experience en Johan & De Groothandel) begon Enge Buren met het maken van soortgelijke liedjes. Dit resulteerde in 1997 in het eerste album, 'Het Dreigt Gezellig Te Worden'. Drie jaar later was er een soort van landelijke doorbraak met het verschijnen van de cd 'Pas Op! We Hebben Maar 5 Sec. Nodig'. Meer en betere persiflages en covers waren hierop te horen, met als hoogtepunt 'Pizza Calzone' (origineel: 'Se Bastasse Una Canzone' van Eros Ramazzotti), dat dankzij discjockey Patrick Kicken zelfs af en toe op Radio 3FM te horen was. Na de derde plaat, 'Mens Erger Je Maar' (2003), verscheen in 2005 het verzamelalbum 'Alle 13 Jaren Goed'. Momenteel worden de leukste liedjes uit het repertoire van Enge Buren live uitgevoerd tijdens de Decibel-clubtour, waaronder in 13-0... Uhm, 013.

Het voorprogramma van Enge Buren is stiekem eenderde van deze Gelderse formatie, ditmaal onder de naam Otto Orgel. En je krijgt van Otto Orgel wat je van Otto Orgel verwacht: Duitstalige liedjes, uitgevoerd op een orgel. Of, beter gezegd, een elektronische piano die voor een orgel door moet gaan. En ook zijn het niet zomaar Duitse liedjes, maar Nederlandstalige liedjes die Otto speciaal voor ons vertaald heeft naar het Duits. Of, wederom beter gezegd, iets dat daarvoor door moet gaan. Onder andere Danny de Munk en Ed & Willem Bever moeten geloven aan de kromme vertalingen van Otto. Aanvankelijk lijkt de act - een soort kruising tussen Mambo Kurt en Bert Visser - een beetje flauw en voor de hand liggend, maar de (bewuste?) knulligheid waarmee het gebracht wordt wekt al snel sympatie op. Het blijft dan ook moeilijk om een lach te onderdrukken.

Wanneer twee andere leden van "Die Enge Nachbarn" Otto komen versterken, krijgt het voorprogramma een andere naam: KraftDerrick. Tevens de titel van het openingsnummer, waarbij het trio de openingstune van 'Derrick' heel slim bewerkt heeft tot een Krafwerkachtig deuntje en daar overheen nog eens de tekst zingt van de Kraftwerk-klassieker 'The Model'. Daarna volgt nog twee keer een bewerking op nummers van Rammstein (respectievelijk 'Sonne' en 'Du Hast') en een cover van 'Da Da Da (Du Liebst Mich Nicht)' van Men Without Hats. Erg grappig gedaan, die bewerkte Duitse hits!

Na deze stiekeme eerste set van Enge Buren volgt, na een korte pauze, het hoofdprogramma. Die begint met 'Toet Toet Boing Boing', waarin Peppie en Kokkie zich door 'A Forest' van The Cure heen werken en halverwege is er nog een intermezzo, bestaande uit 'Johnny, Come Home' van Fine Young Cannibals. En zo zit de hele show van Enge Buren ongeveer in elkaar. Voor muziekliefhebbers en hitparadekenners een feest der herkenning, al zijn sommige nummers erg goed en slim bewerkt. Zo lijkt de Hazes-hit 'Een Beetje Verliefd' misschien niet interessant om te coveren, maar wel als je de tekst van het nummer omdraait, zo blijkt hier. Erg geestig bedacht is de mini-musical 'Kale Leo' ('Bohemian Rhapsody') en ook de medley met nummers van Herman van Veen en Frank Boeijen op een gabberbeat is erg lollig. Hoogtepunt is de Nico Haak-song 'Foxy Foxtrot', die wordt uitgevoerd op de melodie van de Shaggy-hit 'It Wasn't Me'. Opmerkelijk, hoe goed sommige totaal verschillende nummers in elkaar passen! Zo ook het slotnummer, waarbij de tekst van 'Mooi Man' van Mannenkoor Karrenspoor wordt vertolkt over de muziek van 'Born Slippy '96' van Underworld.

De humor van Enge Buren is overwegend leuk of op z'n minst onderhoudend. De persiflages zijn vaak origineel, maar soms ook wat makkelijk ('Rammbauer' bijvoorbeeld, of de vertaling van Falco's 'Jeanny'). Wel opvallend is de muzikaliteit van het trio, dat ieder meerdere instrumenten bespeelt en het er ook (en zelfs vooral) vocaal zeer verdienstelijk van afbrengt. Hoe leuk je parodie op papier ook moge zijn, alles staat of valt bij de uitvoering ervan. En dat hebben Enge Buren goed begrepen. Iets waar veel van zijn illustere voorgangers (en navolgers) in dit genre nog iets van kunnen leren! Een liveshow van Enge Buren is een absolute aanrader voor liefhebbers van muzikale humor en humoristische muziek.