VERSLAG: Alphabeat - 16/6 - Doornroosje

Alphabeat - 16/6 - Doornroosje

De Denen hebben een twijfelachtige reputatie als het aankomt op popmuziek. Deense acts die de afgelopen kwarteeuw de Europese hitparades bestormden waren onder andere Laid Back (’Sunshine Reggae’), Me & My (’Dub-I-Dub’), Aqua (’Barbie Girl’), Toy-Box (’Tarzan & Jane’), Olsen Brothers (’Fly On The Wings Of Love’), Safri Duo (’Played-A-Live (The Bongo Song)’) en Outlandish (’Aïcha’). Bands als The Movement en Saybia (en, vooruit, Metallica-drummer Lars Ulrich) hebben de zware taak om de dubieuze muzikale producties van hun landgenoten enigszins te verantwoorden. Maar er gloort hoop aan de Deense horizon, want de van nature vrolijke muziek van dit Scandinavische land wordt sinds kort verrijkt door het bandje Alphabeat. Voorafgegaan aan het optreden van deze frisse Deense band, speelt de Nederlandse coverband The Hot Stewards.

Het is een reeds beproefd concept, bekende pophits uit de jaren ‘80 voorzien van een meer hedendaags punkrockjasje. Toch blijft het altijd wel leuk, mits er goed gespeeld wordt en de repertoirekeuze oorspronkelijk en consistent is. Bij The Hot Stewards (de bandnaam is afgeleid van Rod Steward) is dat allemaal dik in orde. Hoewel er nergens de indruk wordt gewekt dat de band ook daadwerkelijk de pretentie heeft om echt goed spel te leveren, passen de gekozen nummers prima binnen het beperkte punkrockstramien. En ondanks dat de meeste bands met dit soort gimmicks al snel gaan vervelen met matig uitgewerkte versies van voor de hand liggende covers, weet The Hot Stewards de aandacht erbij te houden met minder clichématige (maar niet per definitie minder bekende) jaren ‘80-hits.

Waar uitvoeringen van ABBA’s ‘Lay All Your Love On Me’, Rick Astley’s ‘Never Gonna Give You Up’ en Samantha Fox’s ‘Touch Me (I Wanna Feel Your Body)’ nogal rommelig uit de verf komen, leveren The Hot Stewards betere bewerkingen van ‘Smalltown Boy’ (Bronski Beat), ‘Tell It To My Heart’ (Taylor Dayne) en ‘We Dont Have To Take Our Clothes Off’ (Jermaine Stewart). Opvallend is hoe goed ‘Straight Up’, ooit een grote hit voor Paula Abdul, overeind blijft in een punkrockversie. De aankleding van The Hot Stewards is al even zo retro en ‘punky’, zoals meer bands in het huidige Nederlandse clubcircuit (onder andere The Filthy Red Horse). Als er nog podium- of festivalprogrammeurs zijn met een gat in hun programmering, dan kan The Hot Stewards dat met gemak opvullen. Gewoon omdat het leuk is.

Sommige critici doen Alphabeat af als het zoveelste onbeduidende popbandje uit het land dat vooral bekend staat om Lego en de sprookjes van Hans Christian Andersen. Met de recente opleving van hapklare en pretentieloze popdeuntjes (denk aan Mika, Scissor Sisters en Leaf) is de melodieuze synthpop van Alphabeat ineens weer hip. En misschien wel hipper dan ooit. Invloeden van diverse Engelse en Schotse bands, waaronder Erasure, The Beautiful South, The Bluebells, Aztec Camera en Deacon Blue, klinken ook door in de prettige popliedjes van de olijke Denen, die zichzelf liever vergelijken met The B52‘s (VS), Wham! (Groot-Brittannië) en CSS (Brazilië). Toch is er iets in de sound van Alphabeat dat onmiskenbaar kan worden geïdentificeerd als Scandinavisch. Deze mix van invloeden maken ‘This Is Alphabeat’ tot één van de meest interessante Deense debuutalbums in lange tijd.

Ook op het podium laat Alphabeat zien leuk voor de dag te kunnen komen. De band bestaat uit zes herkenbare, bijna cartooneske karakters: een hippe drummer met een streepjesshirt (Troels Hansen), een nerdy gitarist in een flanellen hemd (Anders B), een beweeglijke toetsenist met een new-wavekapsel (Rasmus Nagel), een kale bassist met een modieuze sjaal (Anders Reinholdt), een vrolijke homofiele zanger met een beatring (Anders SG) en een lieflijk ogende blonde zangeres in een keurig groen jurkje (Stine Bramsen). Een leuk gemengd ensemble dus, met Anders SG en Stine als een aandoenlijk vocaal duo. De show is degelijk en opzwepend, maar verder erg braaf, met voornamelijk nummers van het debuutalbum, de non-albumtrack ‘The Message’ en de cover ‘Push The Button’, oorspronkelijk een hit voor Sugababes.

Het laat zich raden dat de doorbraakhit ‘Fascination’ het meeste teweeg brengt onder het toegestroomde publiek, met een lang call & response-intro (Stine: “The words on my lips.” / Anders SG: “Say the words!”). Na een zinderende uitvoering van deze hit stroomt een groot deel van het veelal jonge en studentikoze publiek richting de uitgang. Want op deze zomerse hit heeft het gros van de bezoekers gewacht. De brandende vraag op ieders lippen is of Alphabeat ook interessant blijft na deze debuutsingle…?