VERSLAG: The Wombats - 07/02 - 013

The Wombats

Laten we gelijk maar met de deur in huis vallen: The Wombats heeft het hoogtepunt van hun carrière natuurlijk al een jaar of tien achter zich liggen. Dat zou je voor de band wellicht vervelend of lullig kunnen noemen, maar anderzijds varen de mannen uit Liverpool inmiddels nog steeds behoorlijk goed bij het feit dat ze ooit (2007) een monsterhit hadden met indie-klassieker ‘Let’s Dance to Joy Division’. Het is dan ook geen verrassing dat dit nummer vanavond, in een redelijk gevulde 013, op de grootste bijval kan rekenen.

Sowieso, wie voor verrassingen een show van The Wombats bezoekt, is aan het verkeerde adres. Ze maken nog steeds gebruik van de (ondertussen vrij vervelend wordende) gimmick van de mannen/vrouwen in buideldier-pakken tijdens voorgenoemde nummer en zanger Matthew Murphy is na al die jaren nog steeds niet bepaald een begenadigd zanger te noemen.

Maakt ook allemaal niet uit eigenlijk: je gaat simpelweg niet naar The Wombats voor een muzikaal hoogstaande show. Je gaat er naartoe voor feest, voor hitjes, voor de gezelligheid en het gebroederlijke gevoel dat gezamenlijk hossen met zich meebrengt. En (het schrijven van) die hitjes, dat zijn ze nog steeds niet verleerd. Ook op de meest recente plaat, Beautiful People Will Ruin Your Life, staan er weer een paar. Voornamelijk de singles, ‘Lemon to a Knife Fight’, ‘Turn’ en ‘Bee-Sting’, vanavond vanzelfsprekend op de setlist, maar ook nummers als ‘I Don’t Like You But I Do’ zijn nummers die zich na een paar luisterbeurten in je gehoor nestelen.

Die laatste is ook gelijk een van de hoogtepunten, niet in de laatste plaats omdat Murphy in een nummer als dit niet in de verleiding komt om veel hoger te zingen dan hij zelf vocaal aan kan, iets wat bij vlagen – tot vervelends toe – gebeurt. Is dat erg? Tsja. Enerzijds mag je van een veelgevraagde festivalband als The Wombats wel verwachten dat ze er in die vijftien jaar in elk geval vocaal een beetje op vooruit zijn gegaan, anderzijds lijkt er niemand in het Tilburgse poppodium te zijn die zich eraan stoort.

Die wetenschap moet voor de band zelf ook best lekker zijn: weten dat ongeacht waar je optreedt, de verwachtingen nou niet bepaald hooggespannen zijn en dat je, zolang je een goede, vermakelijke show neerzet, je bezoekers tevredenstelt. En dat is vanavond precies wat ze doen.