VERSLAG: Dandy Warhols - 26/01 - Paradiso

The Dandy Warhols - Paradiso

Hoewel de laatste hits dateren van ruim voor het millennial tijdperk, trekken The Dandy Warhols nog altijd volle zalen. De band die zijn faam vond dankzij een Vodafone spotje eind jaren ’90 vierde vanavond in een uitverkocht Paradiso haar 25-jarig jubileum.

Komen er na al die jaren nog steeds mensen naar een live-concert om alleen ‘Bohemian Like You’ live te horen of is er simpelweg zo’n harde kern aan fans? Een grens tussen hitjesgevoelige nummers en underground psychedelische platen blijft een terugkerend thema van The Dandy Warhols. Het lijkt een gevecht te zijn dat de band levenslang heeft getekend, zowel op albums en tijdens live-optredens, waar geen winnaar of verliezer uit komt.

Dat horen we vanavond terug in de set, die een hoop verschillende verwachtingen schept. Naast het vieren van het jubileum wordt namelijk ook nog het tiende album ‘Why You So Crazy’ geïntroduceerd. De nieuwe single ‘Forever’, een nummer dat zwaar weegt op het talent van toetsenist Zia, trapt de twee uur vullende set af.

Het wordt al gauw duidelijk dat er zichtbare problemen zijn bij de geluidstechniek; de vocals van Courtney en de anderzijds zo aanwezige melodieën uit de synthesizer van Zia zijn vrijwel niet te horen. Vooral zanger Courtney zit heftig in de problemen, die niet alleen vanavond gezellig recreatief wat heeft gebruikt – z’n stem is flink gesleten door de jaren heen. Vooral tijdens ‘The Last High’ mag het publiek de zang grotendeels voor zijn rekening nemen.

Wanneer het catchy ‘STYGGO’ en monsterhit ‘We Used To Be Friends’ worden ingezet, mist het nog flink aan finetuning en wordt het geheel wat vlak. Zowel het gloednieuwe ‘Motor City Steel’en het eeuwenoude ‘Plan A’ lijken weinig plek te hebben voor het inmiddels onrustige Paradiso. Pas tijdens het uptempo ‘Get Off’ en ‘Not If You Were The Last Junkie On Earth’ lijkt de zaal wat meer vertrouwen te hebben dat het vanavond nog goed komt.

Vanaf het nieuwe ‘Highlife’, waar Zia de vocals voor haar rekening neemt in een soort Willie Nelson-song, is het duidelijk wie het zinkende schip drijvende houdt. De uiterste coole Zia multitaskt probleemloos de hele show bij elkaar; synthesizer, basgitaar, melodica, zang, tamboerijn, soundchecker – en de nodige interactie met het publiek die frontman Courtney achterwege laat.

Het eerste hoogtepunt in de set is dan ook de prachtige instrumentale interlude na ‘I Love You’, onder begeleiding van Zia en gitarist Peter. We genieten minutenlang van psychedelische ambiance, die sommige fans wel herkennen van eerdere rustige en meer instrumentale shows. Het is hetgeen waar de Dandys zó ontzettend goed in zijn, maar zelden voor worden opgemerkt.

‘And Then I Dreamt of Yes’ zet de underground psychedelica interval in de set voort, tot het ultieme hoogtepunt tijdens ‘Godless’. Niet alleen wordt er luidkeels meegezongen, tijdens de epische trompetsolo blijft het muisstil. De fans die al jaren meelopen weten inmiddels dondersgoed van deze prachtige livetrack.

Onvermijdelijk volgen de uptempo poppy hits die ook de laatste sceptici in de zaal meekrijgen; na ‘All The Money and the Simple Life, Honey’, ‘Bohemian Like You’ en ‘Everyday Should Be a Holiday’ wordt er gejuicht voor The Dandy Warhols en vliegen de ballonnen door de zaal.

Vanavond weerspiegelde opnieuw de eeuwige strijd van de band uit Portland tussen de mainstream en de underground, waar ze al zo lang tussen hangen. De opgave om een ontzettend divers repertoire van 25 jaar in een set van twee uur te plaatsen, leek dan ook vrij onmogelijk. Zo zullen er altijd nummers verstopt blijven die ze live nooit ten gehoren gaan brengen, en dat zal hoe dan ook altijd wel iemand teleurstellen.

Maar geef het ze maar na - ze hebben de gave 25 jaar consistent te blijven. Tien albums varierend van new wave, alternative, 60’s psychedelica, indierock en pop, dat op de een of andere manier toch een bepaalde samenhang heeft gevonden. Eentje die zó fantastisch klinkt, dat je een zondag lang geen enkele plaat van ze wilt afzetten. Zie het maar voor elkaar te boksen. Ik garandeer dat je spijt hebt als je ooit een live-optreden van ze mist.