VERSLAG: The Boxer Rebellion - 03/03 - Maassilo

The Boxer Rebellion

We staan op drie maart jongsleden in een uitverkochte Maassilo in Rotterdam. In het voorprogramma probeert Victories at Sea het publiek met opzwevende muziek warm te laten lopen voor de hoofdact.

Rond half tien hangt een rookgordijn op het podium. Cellist Ben Trigg neemt plaats op een stoel en zet de intro in voor rest van Boxer Rebellion. Na een minuut komt de rest van de band binnen op een nog schemerig podium. Voorman en zanger Nathan Nicholson valt in en het concert is onderweg met een van de nieuwe nummers, ‘What The Fuck’. Het is te merken dat Nicholson nog even de keel moet smeren.

In het jaar 2000, na de dood van zijn moeder, verhuist Nicholson vanuit Tennesee naar London, waar hij de band Boxer Rebellion opricht. Op 4 oktober 2003 komt de eerste single uit, genaamd (Watermelon). Op het punt van doorbreken en het vooruitzicht op tournee met The Killers te gaan, werd Nicholson ernstig ziek en moest zich terugtrekken. Uiteindelijk komt alles goed en inmiddels heeft Boxer Rebellion zes langspelers gemaakt. Dit jaar komt daar nog Ghost Alive bij; drie E.P.’s die samen een nieuwe album vormen.

Nicholson kon zich nog goed het vorige concert in Rotterdam herinneren in Rotown (2011). Toen als aanstormend talent, nog voor ‘Diamonds’. Uiteraard komt deze wereldhit ook langs tijdens het concert. De playlist laat een mooie samenvatting zien met een evenredige vertegenwoordiging van de albums. Van de nieuwe songs kwamen er vier langs waarvan het gevoelige ‘Here I Am’ de meeste indruk maakte.

Meeslepende liedjes varen een voor een voorbij op een stevige basis van electronica. Nicholson zoekt vaak zijn kopstem op. De opbouw van de songs zijn veelal gelijk. Eindigend in mooie lange outro’s. Toch weet Boxer Rebellion de zaal niet op zijn kop te zetten. Een prima concert, niet meer en niet minder.