VERSLAG: Tyler Childers - 26/07 - Paradiso

Tyler Childers

Tyler Childers is de nieuwe protegé van countryzanger Sturgill Simpson. Het zelfgeproduceerde debuut van Childers maakte zoveel indruk op Simpson dat deze de tweede plaat van de zanger produceerde. Tyler Childers komt uit Kentucky en is geïnspireerd door de countryrock van de Drive By Truckers, maar net zo veel door zuidelijke gospel. Dat hoor je terug in zijn akoestische countrymuziek. De nieuwe cd zal binnenkort verschijnen. Eerst maakt Tyler Childers een beknopt rondje door Europa. Enkel Oslo, Londen en Amsterdam worden aangedaan.

Single ‘White House Road’ zal veel mensen naar Paradiso getrokken hebben. Het is een ijzersterk, catchy nummer. Ongetwijfeld aangevuld met de fans die afgaan op het kwaliteitsstempel van Simpson. De kleine zaal is al goed gevoeld voor deze singer-songwriter. Om stipt achter uur trapt Tyler af. Childers zit op een stoeltje. Hij oogt wat schuchter, maar met de eerste zang is iedereen gelijk omgeblazen. Tyler Childers schreeuwt elke zin bijna op. Dit doet hij met een soulvolle vocale kracht die rechtstreeks uit de gospel komt. De rauwheid waarmee hij de nummers bezingt maakt hem meer country dan soul. Op sommige momenten zit Childers fluisterend voor zich uit te zingen om daarna een volgende zin weer uit te schreeuwen.

Tyler Childers bewijst zich als een singer-songwriter met veel potentie. De muziek leunt meer tegen de pop aan dan je mag verwachten van Sturgill Simpson. In de akoestische versies kennen veel nummers een klassieke opbouw en beperkte begeleiding. Childers doet denken aan een beginnende James Vincent McMorrow. Naarmate het optreden vordert komt het Amerikaanse rootsgeluid sterker naar voren. ‘Honky Tonk Flame’ staat straks op het nieuwe album en is een echt Sturgill Simpson nummer. Het heeft een rauwe countryknauw, een swingend rock ’n roll geluid en is allesbehalve gepolijst.

De zaal luistert het allemaal geïmponeerd aan. Echt contact wordt er opgebouwd tijdens de covers. Kris Kristofferson zijn ‘Help Me Make It Through The Night’ wordt mompelend meegezongen. De psychedelische countryremix van Pink Floyd haar ‘Time’ wordt pas na enkele seconden herkend. Wederom laat Tyler Childers hier horen een compleet eigen geluid te hebben.

Tyler Childers maakt vanavond duidelijk een rijzende ster te zijn. Zijn korte warm up vormt ongetwijfeld het begin van verschillende bezoekjes aan de Amsterdamse poptempel. Slechts begeleid met gitaar maakt hij indruk met zijn stem en laat horen sterke liedjes te hebben. Het bluegrass geluid komt minder tot haar recht, maar daar biedt een begeleidende band de volgende keer ongetwijfeld soelaas bij. Childers past vandaag beter bij Johnny Cash ten tijde van de American Recordings en minder bij het recente geluid van Sturgill Simpson. Tegelijkertijd heeft hij de frisheid en de losheid van Simpson dat maakt dat nummers geen moment vervelen.