VERSLAG: Calexico - 16/04 - Paradiso

Calexico

Elke twee jaar komt Calexico met een nieuw kwaliteitsalbum. De groep doet daarbij niet aan verrassingen; elke plaat sluit naadloos aan bij de voorganger. Dit jaar brachten de mannen het zeer aangename The Edge Of The Sun uit. De groep nam enkele nummers in Mexico op en nodigde een hele reeks gastartiesten uit. Op elk nummer is een andere Americana muzikant te horen. Dat deze gastartiesten eigenlijk geen invloed hebben op de kwaliteit van Calexico bewijst de groep vanavond in Paradiso.

Calexico opent meteen sterk met een keiharde versie van ‘Alone Again’. Het basisritme geeft een zomers gevoel en de gitaren plus drums knallen er hard overheen. Gelijk gaat de muziek door in zonnige ritmes. Het swingende ‘Cumbia de Donde’ wordt gedreven door een vooraf opgenomen bandje, maar Paradiso eet uit de hand van de Amerikanen.

Calexico heeft een breed oeuvre om uit te putten. Deze wordt vanavond ook volledig benut. Doordat alle albums eenzelfde lijn volgen schuiven de nummers moeiteloos in elkaar over. De band heeft wel eens last gehad van een gebrek aan charisma. Daar valt vanavond niks van te merken. Paradiso broeit en bruist van het enthousiasme. Dit geldt voor zowel de mannen op het podium als het publiek ervoor.

Zelfs de gitaarsolo’s lijken vanavond explosief. Tijdens eerdere gelegenheden waren de muzikanten nauwkeurig bezig met het bespelen van hun instrumenten, vanavond is het tijd om het publiek te bespelen. Dat de de ruimte tussen de nummers wordt opgevuld met verhaaltjes die vrijwel niks toevoegen valt de muzikanten ook vergeven. Gelukkig wordt de meeste tijd gebruikt om prachtige nummers te spelen.

Die staan er vanavond genoeg op het programma. Het is opvallend hoeveel pareltjes ook The Edge Of The Sun weer bevat. Hoewel onverwacht, is het niet onbegrijpelijk dat binnnen deze wat ruigere versie van Calexico er vanavond ruimte is voor een R.E.M. cover. Na lang stemmen wordt ‘The One I Love’ met volle gitaarondersteuning ingezet. De zaal zingt enthousiast mee. De band komt nog een keer terug voor een tweede toegift die vanzelfsprekend de aanwezigen met een meer zomers gevoel de buitenlucht instuurt.

De combinatie van goede countryrock met Mexicaanse mariachi is voor Calexico altijd een goed recept geweest. Zelf geven ze al aan dat het aantal bezoeken aan Paradiso niet meer bij te houden valt, niet altijd zullen ze zo geïmponeerd hebben als vanavond. Psychedelische gitaarintermezzo’s gaan moeiteloos over in Mexicaanse ballades om te eindegen bij een potje Tex-Mex. Er is maar één groep die meeslepende rock moeiteloos laat aansluiten bij zomerse salsa. En dat lijkt Calexico ook nog eens steeds gemakkelijker af gaan!