VERSLAG: Robbie Williams - 13/7 - ArenA

Robbie Williams

Voor Robbie Williams is eigenlijk geen uitleg meer nodig. Iedereen kent wel een nummer van deze Britse king of pop en dan ook dusdanig goed dat ze hem van voor naar achter kunnen meebleren. Williams is – in tegenstelling tot zijn Take That-collega’s – als soloartiest een instituut dat verder reikt dan enkel Europa. Maar nu, op zaterdag 13 juli 2013, is hij nog even in Amsterdam. En wel in de thuishaven van de Amsterdamse voetbalclub Ajax.

Drie uur voor het concert blijkt de ArenA nog niet uitverkocht. Enigszins alarmerend aangezien Robbie in 2006 met gemak vier keer op rij deze plaats tot de nok toe vol kreeg. Maar het alarm schijnt vals, als bij binnenkomst blijkt dat alle kaarten uiteindelijk toch zijn verkocht. Zelfs het veld, bepaald geen goedkope plaatsen, is tot het einde toe gevuld. Impressie van het publiek? Veertig plus en lekker gek. Zonnebankbruin en vol in de krul wisselt zich af met kort blond haar en piercings. Veel stelletjes, waarvan het niet duidelijk is of de vrouw er meer zin in heeft of de man.

Als Robbie dan om stipt negen uur begint wordt er een herhaling van de opening op Knebworth ingezet. Enig verschil is dat hij niet op zijn kop zijn entree maakt, maar via de bovenkant van een replica van zijn hoofd, die is ingebouwd in het decor. De woorden “for the next two hours your ass is mine” en het daaropvolgende Let Me Entertain You maken het dat de herhaling zich aandient.

Zo tam als dat het publiek zich beweegt op de eerste paar nummers, zo gaat het los als eenmaal de liedjes van zijn laatste album zijn afgewerkt. Er is ruimte voor klassiekers en Robbie pakt gretig terug op wat hij voor zijn ‘Intensive Care’ periode heeft uitgebracht. Op ‘Sin Sin Sin’ na wordt er van dat album geen enkel nummer gespeeld, terwijl, het door het publiek matig ontvangen, ‘Rudebox’ wel wordt aangeboord. Had ‘Tripping’ hier niet beter op zijn plaats geweest?

Wel een enorm pluspunt aan deze show is dat Robbie niet voor de “makkelijke” weg is gegaan. Naast Tripping zijn ook hitjes als Supreme, She’s Madonna of No Regrets niet gespeeld om plaats te maken voor minder bekende nummers als ‘Hot Fudge’, ‘Me and My Monkey’ en ‘Better Man’. Wél geeft dit weer het idee dat de show enkel een herhaling is van wat al eerder in 2003 is gedaan. De setlist verschilt op een paar nummers niets van wat er in 2003 werd gespeeld. Deze show is enkel een upgrade, wat voornamelijk te zien is aan het gedeelte waarin hij een vrouw het podium mee optrekt (ook dit is een bekend Williams-trucje!). Dit keer betast en knuffelt hij haar niet alleen. Nee, nu is ook een naar voren gekanteld bed het podium opgeschoven als decor stuk om de vrouw zogenaamd mee naar toe te nemen.

Desalniettemin kan er wel gezegd worden dat ‘the king of fucking everything’ het Nederlandse publiek vermaakt op een manier die zelden maar geëvenaard wordt. Eindelijk heeft Robbie zijn demonen verslagen om een waar feest neer te zetten in een zaal ter grootte van de ArenA, maar is het (stiekem) niet te laat?