VERSLAG: Erased Tapes 5th Anniversary Tour - 15/10 - Paradiso

Erased Tapes 5th Anniversary Tour - Paradiso

Erased Tapes Records bestaat vijf jaar en dat moet gevierd worden. Het vanuit Londen en Berlijn opererende label huisvest artiesten die in de weer zijn met hedendaagse benaderingen van traditionele muziekstijlen. Neoklassiek, elektronica en postrock vinden allemaal hun plaats op het label. Tijdens de Erased Tapes 5th Anniversary Tour staan Nils Frahm, Ólafur Arnalds en A Winged Victory For The Sullen op het programma. Met zo’n affiche luidt vooraf de vraag eigenlijk niet of het goed wordt, maar hoe goed.

Het Amerikaanse A Winged Victory For The Sullen bijt het spits af. Het project van Dustin O’Halloran en Adam Wiltze leverde al een prachtig debuutalbum(2011) op. Vanavond staat een drietal strijkers de heren bij. O’Halloran en Wiltze vervullen voornamelijk een begeleidende rol waarmee ze het fundament leggen waarop de strijkers naar hartenlust kunnen excelleren. De visuals met onder andere planeten en kwallen ondersteunen de ambient klanken van AWVFTS. Een op het oog hypergeconcentreerde en ietwat schuchtere Wiltze geeft de band met zijn drones een uniek geluid. Het hoogtepunt van de set is ‘Steep Hills of Vicodin Tears’. Het repetitieve strijkersmotief wordt prachtig ingekleurd door het pianospel van O’Halloran. De kracht van herhaling in optima forma.

Ólafur Arnalds doorbreekt de toch wat sombere sfeer die is neergezet door AWVFTS direct. Hij laat het publiek zingen, op verzoek zelfs een tweede keer(“now you’re better than Berlin”), en heeft de nodige grappen in huis. Op het moment dat Arnalds begint te spelen is het echter meteen duidelijk dat hier een vooruitstrevend muzikant aan het werk is die risico’s niet vermijdt. De IJslander laat zijn veelzijdigheid zien. Het verstilde ‘Poland’ van Arnalds’ soundtrack voor de film Another Happy Day kent grote verschillen met wat later in de set te horen is zodra hij de elektronica omarmt. Ook Arnalds gaat in de weer met dubstep, maar doet er iets eigens mee. De beat in ‘Near Light’ wordt met warm klinkende piano- en strijkklanken bekleed. Ólafur Arnalds is een meester in het creëren van een optimistische sfeer.

Als afsluiter van de avond staat Nils Frahm geprogrammeerd. Met zijn uitleg hiervan dat dit zo is omdat dit het handigste is voor de technici onderschat hij zijn eigen populariteit en zoals vanavond blijkt ook zijn kwaliteiten. Frahm nodigt zo nu en dan wel iemand uit om mee te spelen, maar hij kan het helemaal alleen. ‘Said And Done’, dat hij samenspeelt met Arnalds, is ijzersterk. Op het einde van zijn set gaat de Duitser echter zelf op twee piano’s tekeer. In dit magnifieke stuk laat hij echt zien een technisch wonder te zijn, maar wat nog belangrijker is bij de neoklassieke muziek van Frahm is de neergezette sfeer. De pianist lijkt tijdens het concert een eigen universum te schapen waar hij het publiek mee naar toe neemt. In dit gecreëerde universum verwent hij het publiek met een constante stroom van rake pianoklanken. Wat een talent!

Als alle muzikanten nog eens het podium betreden voor het slotstuk is het plaatje compleet. Dit is een gezelschap dat op Erased Tapes Records in totale artistieke vrijheid het ene na het andere pareltje uit kan brengen. Wars van alle regels en conventies blijven Frahm, Arnalds en A Winged Victory For The Sullen met hun labelgenoten op zoek naar vernieuwing, keer op keer slagen ze daarin. Hulde voor de artiesten, hulde voor Erased Tapes Records. Hopelijk is deze creatieve broedplaats nog een lang leven beschoren.