VERSLAG: Cold Specks - 2/10 - Paradiso

Cold Specks

Een Canadese zangeres die op haar debuutalbum een nummer genaamd Holland zet: de aandacht is direct getrokken. Het optreden van Cold Specks in Paradiso is dan ook al het vierde op Nederlandse bodem dit jaar. Heel erg veel volk is er vanavond niet, maar met zo’n dijk van een stem kan dat niet lang uitblijven.
Al Spx kijkt gelukkig de zaal in. Waar ze in interviews nog wel eens aangeeft verlegen te zijn, is dit moeilijk te geloven wanneer ze zich op het podium begeeft. Vol overtuiging trekt ze keer op keer haar rauwe strot open. Tevens ontpopt de zangeres zich tot verdienstelijk grappenmaker. Dit is echter één van de kleine smetjes op het optreden. Het lacherige sfeertje tussen de nummers door sluit niet aan bij de muziek.
Die muziek is vanavond zeker van bovengemiddeld niveau. Een machtige soulstem die wordt ondersteund door een geluid dat meer aan bands als The Walkmen en The National doet denken dan aan soul. Dit originele geluid van het album I Predict A Graceful Expulsion wordt live overtuigend neergezet. Het gebruik van onder andere een bassaxofoon geeft de nummers iets extra’s. De dienende rollen die de toetsenist en drummer innemen zijn uitstekend. Het draait echter allemaal om die ene nog zo jonge vrouw die, gelukkig, niet lijkt te weten wat ingetogen zingen inhoudt. ‘Blank Maps’, met de krachtig gezongen regel “I’m a goddamn believer”, is een vroeg hoogtepunt.
Maar Cold Specks is er nog niet. Daarvoor laat de band net iets teveel steekjes vallen. De tweede stem bij openingsnummer ‘The Mark’ is storend laag en hier en daar wordt er gehaast gespeeld. Dit is onder andere het geval bij ‘Elephant Head’. Door het te snelle gitaarspel komt bij dit liedje ook de stem van Al Spx niet uit de verf. ‘Steady’ doet smaken naar meer nummers waar wat venijn in zit.
Ondanks enkele mindere punten maakt Cold Specks vanavond duidelijk dat het beschikt over een enorme dosis talent. Deze stem en deze muzikanten zijn ingrediënten die nog heel veel moois kunnen opleveren. Het in de toegift solo en a capella gezongen ‘Old Stepstone’ zorgt voor een enthousiast publiek. Met zoveel kwaliteit heeft Al Spx die inmiddels flauwe cover van ‘The Fresh Prince of Bel-Air(Theme Song)’ echt niet meer nodig.