VERSLAG: Candy Dulfer Presents The Purple Jam - 24/04 - Phil.

Candy Dulfer Presents The Purple Jam - 24/04 - PHIL

De tijd gaat snel. Zo snel dat het alweer negen jaar geleden is dat Prince het leven liet. Onder de bezielende leiding van Candy Dulfer werd The Purple Jam het leven ingeblazen. Een korte, jaarlijkse tour waarbij muzikanten en publiek stilstaan bij een van de grootste artiesten ooit. Ditmaal wordt ze bijgestaan door niemand minder dan The Family, Shelby J. en natuurlijk haar eigen band. Het is in Haarlem dan wel iets minder druk dan in TivoliVredenburg eerder deze week, PHIL maakt er evengoed een groot feest van.

Zo zit de funk er al goed in tijdens het openingsblok, waarin we nummers zoals ‘I Feel For You’ en ‘Controversy’ horen. Speciale vermelding voor zangers Ivan Peroti en Camilo Rodriguez, die zich haast foutloos door de setlist heen werken. Zoals we van Dulfer gewend zijn vult ze de intermezzo’s met anekdotes. “Ik denk graag dat ‘Life ‘O’ The Party’ voor mij geschreven is” lacht ze, voor even later “Sweet Candy going to be there” luidkeels wordt meegezongen door de zaal.

Dat meezingmoment breekt de ban voor veel bezoekers om net iets losser te bewegen. Of zoals Dulfer later zegt: “Prince stond altijd voor jezelf kunnen uiten, hoe je ook bent, wie je ook bent.” Tijdens de zelfbenoemde sexy medley - “Jammer dat ik zo slis” - worden tracks zoals ‘Head’, ‘Dirty Mind’ en ‘Sexy Dancer’ met volle overgave meegezongen. Maar onze stemmen verbleken bij die van Peroti. Tijdens ‘Shhh’ dompelt hij ons onder in een sausje van jaren negentig glij-r&b waar we geen genoeg van kunnen krijgen.

Dat geldt ook voor de aanwezigheid van Shelby J. De zangeres is een levende discobol met glitters en zweept zelfs de meest passieve bezoeker op een paar danspasjes te wagen. In een blok waarbij ‘What Have You Done For Me Lately’ en ‘Partyman’ voorbijkomen rent ze van links naar rechts zonder een noot te missen. Wat een vrouw, wat een energie.

The Family, ook wel bekend als fDeluxe, ontstond na het uiteenvallen van The Time, een eerdere band van Prince. Tijdens The Purple Jam verzorgen St. Paul Peterson, Susannah Melvoin, Jellybean Johnson en saxgrootheid Eric Leeds voor een soort optreden in een optreden. Daarin wisselt de band moeiteloos af tussen oudjes zoals ‘High Fashion’ en nieuwer werk zoals het groovy ‘Leeds Line’. Natúúrlijk mag het door Sinéad O’Connor grootgemaakte ‘Nothing Compares 2 U’ niet ontbreken, maar het is ‘Mutiny’ dat de show steelt.

Als het laatste blok ingeluid wordt neemt de bezetting op het podium gaandeweg toe. Shelby J. pakt iedereen in tijdens ‘Chelsea Rodgers’, bandleden van The Family lopen af en aan voor een bas- of gitaarloopje – behalve als Johnson een snaar laat knappen. Het geluid wordt nummer voor nummer nóg voller en de funk moet tot ver buiten de zaal voelbaar zijn. ‘Let’s Work’, ‘Raspberry Beret’, ‘Girls & Boys’ en ‘Sexy MF’, het hoofd wil nog maar de benen worden moe. “This is real live music you know,” aldus Dulfer na een uitgesponnen versie van ‘Baby I’m A Star’. “En niet zoals Usher met zo’n band ergens in een gat daar beneden,” verwijzend naar de r&b-zanger die kamp heeft opgeslagen in Ziggo Dome deze week. Met ‘Purple Rain’ volgt een uitsmijter van heb ik jou daar – Leeds komt zelfs nog even terug - maar we missen nog één song op de setlist.

Tijdens ‘1999’ gaan nog een keer alle remmen los. Shelby J. spoort de blazers aan om in haar spoor een rondje door de zaal te maken, toegejuicht en -gezongen door verbouwereerde bezoekers. Aan de linkerkant van het podium brandden het gehele optreden een paar kaarsen voor een ingelijste foto van Prince. De Amerikaanse zangeres werpt er nog vlug een blik op als ze het podium weer op loopt. De band en crew waren al voorgesteld en bedankt, alles is gezegd en gedaan, tot volgend jaar.