RECENSIE: Rusty Apollo - Midgets & Monkeys

Rusty Apollo
recensie cijfer 2017-03-25 Met de release van Oh Yeah!, de debuutplaat van Rusty Apollo uit 2015, werden klassiekers uit de blueshistorie op een geheel eigen wijze geïnterpreteerd en live gepresenteerd. Bezoekers van toonaangevende festivals zoals Moulin Blues en Ribs & Blues lieten zich de verrichtingen van dit clubje ervaren muzikanten uitstekend smaken dus een vervolg kon dan ook niet uitblijven. Wie heeft gehoopt op een zelfde soortgelijk kunstje komt bij beluistering van Midgets & Monkeys bedrogen uit. Ok, er staan enkele vertolkingen op van andermans werk zoals Bo Diddley’s ‘Can I Put My Finger In It?’ en ‘Oh Yeah!’, dat grappig genoeg niet op het gelijknamige debuut te vinden was, alsmede Willie Dixon’s ‘300 Pounds Of Heavenly Joy’ of ‘Pretty Thing’ die eveneens ‘een behandeling’ van de zelfgefabriceerde bluesraket kregen te verduren. Nee, deze keer is er voor gekozen om ook zelf een poging te wagen en enkele passende, eigen composities op te nemen voor deze tweede plaat. Daarnaast vonden er enige wijzigingen plaats in de personeelsbezetting en maakten harmonicavirtuoos Kim Snelten en Michiel van Leeuwen plaats voor Wiendelt Hooijer en Moos Meijer, zoon van zanger/drummer/bandleider Mike.

Wat die laatstgenoemde betreft is het door hem gezongen ‘Way Down In The Hole’ echt zeer geslaagd te noemen. Je moet het maar aandurven om met het materiaal van Tom Waits aan de haal te gaan. Meijer Sr. komt er verrassend goed mee weg en gromt, roggelt en spuugt zich er net zo gemakkelijk doorheen als de meester zelf. Was ‘She Left Me Good’ ook niet afkomstig van Frank’s Wild Years, dat legendarische album van Waits uit 1987? Nee hoor, Rogier van de Ploeg hield zich in die tijd met hele andere zaken bezig want hij heeft het toch echt geschreven, samen met Meijer.

Het eveneens door Meijer geschreven ‘Stick A Fork In Me’ laat de band ruim zeven minuten lang bezig zijn met iets heel afwijkends ten opzichte van de negen tracks die daar aan voorafgaan. Het maakt van Rusty Apollo een avontuurlijke nieuwkomer in deze toch wat behoudende branche. Plotseling wordt in één keer duidelijk wat de muzikanten bedoelden toen zij hun muziek omschreven als ‘psychedelische blues’.
Recensent:Jeroen Bakker Artiest:Rusty Apollo Label:Sonic Rendezvous
Cover The Black Circles - Undone

The Black Circles - UndoneBluesrock met een hoofdletter B. Dat is wat we voorgeschoteld krijgen op...

Cover Darlingside - Birds Say

Darlingside - Birds Say Het viertal van Darlingside duikt vol overgave in het populaire folkgenre...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT