.jpg)
2012-10-08
Hoewel Ben Folds gewoon onder zijn eigen naam muziek is blijven maken, dateert het laatste album van het trio(!) Ben Folds Five alweer uit 1999. Vorig jaar kwamen Folds (zang, toetsen), Robert Sledge (bas, toetsen, achtergrondzang) en Darren Jeessee (drums, percussie, achtergrondzang) voor het eerst in lange tijd weer bij elkaar. Dit om een aantal nieuwe nummers op te nemen voor de Ben Folds Five verzamelaar The Best Imititation Of Myself: A Retrospective. Blijkbaar beviel de hernieuwde samenwerking goed, want het trio besloot om een heel nieuw album op te nemen. Het resultaat is The Sound Of The Life Of The Mind, het eerste Ben Folds Five album in 13 jaar. Het album kwam overigens tot stand door middel van crowdfunding. Het bij elkaar krijgen van het benodigde geld was hierbij geen probleem: al na een week stond de teller op tweehonderd procent van het streefbedrag.
Op The Sound Of The Life Of The Mind horen we de typische Ben Folds Five sound met een hoofdrol voor de piano van Folds en de gitaar als opvallende afwezige. Desondanks rockt Ben Folds Five zo nu en dan behoorlijk door. Daarnaast is er echter ook veel ruimte voor rustigere tracks.
Opener ‘Erase Me’ is behoorlijk dynamisch, met rustige passages en hardere, tamelijk bombastische stukken. In de hardere gedeelten lijkt de band wel een beetje op een light-versie van Muse. ‘Michael Praytor, Five Years Later’ is een leuke popsong met een flinke dosis rock. Of is het toch andersom? Mede door de hoge zang van Folds, doen de rustigere passages in deze song wel wat denken aan The Beach Boys, ten tijde van SMiLE.
De titeltrack van The Sound Of The Life Of The Mind werd mede geschreven door Nick Hornby, de auteur waar Folds twee jaar geleden het album Lonely Avenue mee maakte. Deze opnieuw dynamische song vormt één van de hoogtepunten van het album. Ook het gejaagde ‘Do It Anyway’ is erg sterk.
Ook in de ballads ‘Sky High’ en met name ‘Away When You Were Here’ weet Ben Folds Five te overtuigen. De laatstgenoemde song is één van de mooiste op The Sound Of The Life Of The Mind. De net wat zoetere afsluiter ‘Thank You For Breaking My Heart’ schuift net wat teveel op richting jaren ’70 middle-of-the-road pop. Een andere zwakke broeder is ‘Draw A Crowd’, een wat al te makkelijke song, waarvan het refrein overigens wel irritant in je hoofd blijft hangen. Ondanks deze wat mindere songs is The Sound Of The Life Of The Mind gewoon een prima plaat. Ben Folds Five is helemaal terug!
.jpg)
Frankie Chavez - Family TreeAls er slechte tijden aanbreken, dan is er de blues. Het zal niet lang duren...
.jpg)
Mensenkinderen - Kleurplaat Ach wat leuk, een kleurplaat! Weet je nog, vroeger? Dat je als klein jongetje...