2011-11-11
Als gitarist bij The Cinematic Orchestra wist Stuart McCallum zijn naam al redelijk te vestigen. De groep maakt een aangename mix tussen elektronica en jazzmuziek. Voor Stuart was het geluid nog steeds ietwat te mainstream en met zijn derde soloalbum Distilled laat hij duidelijk zijn voorliefde horen voor de meer underground jazz.De plaat opent spannend met ‘Dr. Doctor’. Begeleid door wat zweverige bliepjes komt langzamerhand een zacht drumritme op gang. De sfeervolle opening lijkt na ongeveer één minuut wat explosiever tot leven te komen als Stuart mee komt spelen. De eerste gitaartonen klinken veelbelovend en bieden de mogelijkheid tot enkele imponerende sologedeeltes. Helaas blijkt er een volkomen verkeerd beeld geschetst. Na enkele tonen houdt de gitarist er weer mee op, om er een extreem zweverig trompetgejengel voor in te ruilen.
Vervolgens gaat Distilled over de gehele linie zo door. Het ene nooit op gang komende ritme wordt genadeloos afgewisseld door een volgend weinig boeiend melodietje. Verscheidene momenten lijkt er een goed nummer tussen te zitten, maar deze worden altijd genekt door het verlangen van Stuart om maar niet te geijkt te klinken. Uiteindelijk resulteert dit in het afsluitende ‘Distilled’. Een erg elektronisch ritme dat de basis zou kunnen vormen van een stevig stampende technobeat. Door de toevoeging van een jazzy drumritme en een set violen weet Stuart McCallum het nummer echter wederom te beperken tot een weinig boeiend achtergrondmelodietje.
De plaat Distilled staat bol van de filmische nummers die continu doorjengelen. Het zou de ideale soundtrack kunnen zijn voor een losse scène in een goede film, een complete plaat is simpelweg teveel van het goede. Tijdens het luisteren borrelt ook de vraag boven waarom Stuart McCallum het nodig vond om dit project te produceren. Als gitarist voert hij nergens de boventoon en het mag duidelijk zijn dat dit soloproject altijd in de schaduw van The Cinematic Orchestra zal blijven staan. Bovenal bevat de plaat teveel elektronica voor de geijkte jazzfan en te weinig lijn voor de standaard elektronicafan. Het is simpelweg te hopen dat Stuart weer snel met zijn collega’s van The Cinematic Orchestra de studio induikt.
Slow Electric - Slow ElectricEstland is niet direct een land dat de associatie oproept met een levendige...
Shelby Lynne - Revelation Road Revelation Road is Shelby Lynne ’s dertiende. Maar, vooruit, dan rekenen...