RECENSIE: Bell X1 - Blue Lights on the Runway

Bell X1 – Blue Lights On The Runway
recensie cijfer 2009-03-21 In 1998 verlaat de Ierse singer/songwriter Damien Rice zijn band Juniper om aan zijn later zeer succesvolle solocarrière te beginnen. De overgebleven bandleden besluiten om met z’n vieren verder te gaan, maar veranderen wel hun naam. Ze noemen zich voortaan Bell X1, naar het eerste vliegtuig dat de geluidsbarrière doorbrak.

In 2000 verschijnt het eerste album van Bell X1, getiteld Neither Am I en in 2003 en 2005 verschijnen respectievelijk Music In Mouth en Flock. Onlangs verscheen het vierde album, getiteld Blue Lights On The Runway, met hierop de zeer aanstekelijke single ‘The Great Defector’. Dit nummer doet zo sterk aan Talking Heads denken dat het wel voor een onlangs opgeduikelde outtake had kunnen doorgaan. Ook sommige andere tracks op Blue Lights On The Runway, zoals ‘The Ribs Of A Broken Umbrella’ en ‘A Better Band’ doen sterk aan Talking Heads denken. En dat komt niet alleen doordat de stem van zanger Paul Noonan nogal op die van David Byrne lijkt, ook muzikaal gezien zijn deze nummers sterk beïnvloed door de New Yorkse New Wavers. Het resultaat is over het algemeen wel leuk, maar niet bijster origineel.

Naast deze songs volgens Talking Heads recept bevat Blue Lights On The Runway ook een aantal wat rustigere, singer/songwriter-achtige tracks. Deze zijn in veel gevallen wel mooi, maar een tikkeltje saai. Dit geldt ook voor het nummer ‘Amelia’, al gaat daar wel een mooi verhaal achter schuil. Het gaat over de Amerikaanse pilote Amelia Earhart, die in 1928 als eerste vrouw solo over de Atlantische Oceaan vliegt. In 1937 doet zij een poging om rond de wereld te vliegen en hierbij verdwijnt ze onder mysterieuze, tot op heden niet opgehelderde, omstandigheden. Haar copiloot tijdens deze onfortuinlijke vlucht heette Fred Noonan en dit triggerde Paul Noonan tot het schrijven van het nummer.

In ‘One Stringed Harp’ zit Bell X1 een beetje op de grens van singer/songwriter en Talking Heads en dit levert een erg leuk nummer op. Ook de afsluiter ‘The Curtains Are Twitching’ is behoorlijk goed. Dit rustige en behoorlijk lange nummer doet wel wat denken aan voormalig bandmaatje Damien Rice en het eind wordt opgeluisterd door een paar prachtige blazers. Een mooie afsluiting voor een verder wat wisselvallig album.
Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:Bell X1 Label:Pias
Headmode – Headmode

Headmode - Headmode Headmode is een rocktrio uit het Zeeuwse Zierikzee. In 2004 brengt de band...

Elle Bandita – Queen of Fools

Elle Bandita - Queen of Fools “Mijn muziek is volwassener geworden, ik niet.” Zo omschrijft Elle Bandita...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT