RECENSIE: Black Top - Rough 'n Gritty

Black Top – Rough ’n Gritty
recensie cijfer 2009-03-11 Voor ze in 2007 besluiten om samen te gaan spelen verdienen de leden van het Arnhemse trio Black Top hun sporen in verschillende andere bands. Zo speelt zanger/gitarist Mick Hup met Noel Redding (Jimi Hendrix Experience) in diens Noel Redding Band en toert zanger/bassist Anne Maarten van Heuvelen met Tracy Bonham door Amerika. Ook is hij één van de mensen achter het project NO Blues. Drummer Theo Thumper deelt het podium met blueszanger T Model Ford en speelt als sessiemuzikant mee op hij de hit ‘Ca Plan Pour Moi’ van Plastic Bertrand.

In juni 2008 , ruim een jaar na de oprichting verschijnt een titelloze ep en nu is er een debuutalbum getiteld Rough ’n Gritty. Black Top laat hierop een zeer vertrouwd aandoende mengeling van blues en rock horen, die ook gewoon in de jaren ’70 gemaakt had kunnen zijn. Namen die boven komen bij het beluisteren van het album zijn bijvoorbeeld die van ZZ Top en Rory Gallagher.

Black Top heeft geen poging gedaan om het bluesrock genre op één of andere manier te vernieuwen en dit zorgt ervoor dat het materiaal op Rough ’n Gritty nogal clichématig aandoet. Zo is de standaard bluesrocker ‘In Front Of The Judge’ een aardig nummer, maar niet meer dan dat en dit geldt eigenlijk ook voor de meeste andere nummers op het album. Het wat rustigere ‘Sand And Stone’ is wat meer blues en wat minder rock en dit levert wel een wat beter nummer op, maar echt geweldig is het nog steeds niet.

Het belangrijkste minpunt van Rough ’n Gritty is het niveau van de teksten. Deze gaan vooral over vrouwen en dan op een nogal macho-achtige manier. Het absolute dieptepunt is wat dat betreft het nummer ‘She Wears Me Out’ (”She wears me out, like a pair of faded jeans”) met de vreselijke zinsnede “Before I go out I gotta go through my closet, I got to look good before I really rock it”. Daar kun je anno 2009 natuurlijk niet meer mee aankomen.

Gelukkig is het niet alleen kommer en kwel op Rough ’n Gritty. De muziek wordt zeer goed en strak uitgevoerd en ook met de zang is niets mis. Het accent dat bij Nederlandse groepen vaak zeer storend aanwezig is, is hier niet te horen en als je niet wist dat Black Top uit Arnhem komt, zouden ze ook gerust uit Engeland of Amerika afkomstig kunnen zijn. Verder bevat het album ook wel een paar leuke songs, met ‘Sing’ als duidelijk hoogtepunt. Met wat meer van dit soort nummers en vooral betere teksten zou Black Top de volgende keer best een voldoende kunnen scoren.
Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:Black Top Label:Sonic Rendezvous
N.A.S.A – The Spirit Of Apollo

N.A.S.A - The Spirit of ApolloNee, op deze plaat staan niet de beste geluidopnamen van verschillende...

Thursday – Common Existence

Thursday - Common Existence Het maakt je baan als recensent een stuk makkelijker wanneer je een band in...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT