2019-06-27
Het is vrij lastig om, zonder bijgeleverde persinfo, ook maar enige informatie over Legion bij elkaar te sprokkelen. Zo blijken er ontelbare orkestjes met de naam Legion te bestaan en is de band die wij hier bespreken nu niet bepaald de bekendste band. Wat we hebben kunnen vinden is dat Legion een tijdje niet heeft bestaan en was opgeheven door slechte contracten en slecht management. De band blijkt vooral het geesteskind te zijn van songwriter Phil Vincent die zelf in een straf tempo soloalbums, maar ook met diverse bands albums op de markt gooit en dan nu weer Legion in oude luister hersteld heeft. Met Rising ligt dan de negende schijf van de Amerikaanse hardrockband, die onderdak heeft gevonden bij het Rock Company label, voor ons.In veel van zijn andere projecten doet Vincent voornamelijk het gitaarwerk, in zijn solowerk doet hij letterlijk alles zelf, maar in Legion is hij ‘slechts’ zanger. De hardrock van Legion heeft een sterk vintage geluid en doet sterk denken aan de Amerikaanse hardrockbands die in de jaren tachtig immens populair waren. Te denken valt hierbij aan Winger, Skid Row en White Lion. Door de wat nasale stem van Vincent gaan de gedachten zeer regelmatig de kant van The Scorpions op. Het is alleen dat het allemaal wat steviger is dan de genoemde namen, maar wat al deze bands gemeen hebben is dat er een onmiskenbare neus voor goede melodieën aanwezig is. Ook de tien songs van Legion liggen vanaf het begin goed in het gehoor. Sterke coupletten en refreinen en vrij stevige riffs met melodieuze solo’s maken van Rising een fijn plaatje.
Vanaf de eerste stevige track (‘Nothing To Me’) tot de laatste track weet Legion te boeien met veelal midtempo werk, zware riffs, goede solo’s en kekke koortjes. Binnen de pittige hardrock vallen sommige tracks wat meer op, zoals ‘Maybe Now’ dat balladachtig begint en door de prima koortjes in het refrein schatplichtig is aan The Scorpions. Iets wat helemaal geldt voor de afsluitende powerballad ‘Lost Souls’.
Voor liefhebbers van ambachtelijke hardrock is Rising een plaatje om uit te checken. Iets meer dan drie kwartier en tien goed geproduceerde songs met kop en staart, zorgen voor een goed gevoel. Het is van Legion zeker niet de bedoeling om vernieuwende dingen te doen, dat is wel duidelijk, maar voor kwalitatief goede hardrock is er altijd plaats.
Stamina - Live In The City Of PowerLive albums waren in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw een...
She Keeps Bees - Kinship Het gaat niet goed met de bijen in de wereld en dan vooral niet met de wilde...