Nuru Kane

Na jaren te hebben rondgedoold in de afrofunk, blues, reggae, rock, mbalax en mandinka, vond Nuru Kane zichzelf in de mystieke trancemuziek van de Maghreb. Als lid van de Senegalese Islamitische broederschap Baye Fall, waartoe ook Nuru’s vermaarde landgenoot Cheikh Lô behoort, ontdekte hij overeenkomsten tussen zijn eigen roots en de Marokkaanse gnawa. Zijn in 2006 verschenen debuutalbum Sigil is een juweel, vol fraaie melodische wendingen, krachtig pulserende ritmes en rauw spel op de Marokkaanse luit guimbri, haar West-Afrikaanse nichtje de ngoni, de Arabische ud en de Europese viool en gitaar. Kane blijkt een muzikale evenwichtskunstenaar, die perfect balanceert tussen West-Afrikaanse en Noord-Afrikaanse stijlen. Hij weet hierbij alle valkuilen te vermijden, een talent dat slechts weinig fusiemuzikanten is gegeven. Nuru Kane toont zich veelzijdig en origineel en is ook nog gezegend met een adembenemende soulstem…