Soft Machine

The Soft Machine was eind jaren zestig een van de belangrijkste groepen van de zogenaamde Canterbury-scene, zo genoemd omdat in dat pittoreske Britse stadje veel musici en studenten actief waren met het maken van zeer opwindende ‘Arty’, experimenteel getinte pop, rock en jazz-muziek. Groepen als Gong en Caravan maakten ook deel uit van deze scene. In de late sixties en seventies was er geen groep die zóveel magie in zijn muziek legde als ‘The Softs’. Een bijzonder stel: je had die kleine blonde drummer Robert Wyatt, tevens zanger, met een opvallend hoge, ijle stem; de eeuwig gezonnebrilde Mike Ratledge, die altoos stoïcijns de meest virtuoze klanken uit zijn toetsen wist te toveren; de serieuze maar briljante saxofonist Elton Dean en last but not least die leptosome intellectueel Hugh Hopper, die met schijnbaar saaítonige maar oh zo effectieve basloopjes een ongelooflijk spannend en stabiel basispatroon onder het wilde gefreak van zijn kornuiten wist te weven. Dat was de Soft Machine zoals ik ze destijds zag, o.a. in het soutterain van het Gemeentemuseum Den Haag, waar nu het Fotomuseum GEM staat. En later in De Doelen in Rotterdam. Ik was er met een vriend heengegaan, maar toen het concert was afgelopen reden er geen treinen meer richting Den Haag. We zijn toen gaan wandelen langs de snelweg, en rond vijf uur ’s ochtends kwamen we in Delft aan, met blaren op de voeten. Daar hebben we nog een uur gewacht op de eerste tram richting Den Haag. Dat waren nog eens tijden….

The Soft Machine Legacy zoals ze in Zaandam optreden zal - zo heb ik begrepen - nagenoeg de formatie zijn zoals die was na het vertrek van Robert Wyatt, met Hugh Hopper, Elton Dean (saxofoon), drummer John Marshall en gitarist John Etheridge. Een beduidend 'jazzier' geluid dan de allereerste Soft Machine, maar ongetwijfeld nog steeds opwindende muziek...