VERSLAG: Two Gallants - 23/11 - Melkweg

Two Gallants - 23/11 - Melkweg

I don’t need nobody, nobody needs me. Een zin uit het liedje 'The Prodigal Son' van Two Gallants. Maar of het publiek de twee ridders vanavond echt niet nodig heeft, zal nog moeten blijken. Maar goed, we zijn niet voor niets vanavond aanwezig in de Melkweg.

De avond begint met Blitzen Trapper uit Portland, Oregon. Het hippie gevoel komt weer even naar boven, maar dit wordt al gauw ruw verstoord als de toetsenist te keer gaat met de klanken van zijn keyboard. Zachte klanken worden dan ook veelvuldig ingeruild voor psychedelische geluiden. Als een achtbaan met een vrij lange ritsduur, maar zonder knikken remt Blitzen Trapper uiteindelijk af om plaats te maken voor de ombouw op het podium.

Na een korte op en afbouw is het alweer tijd voor Two Gallants. Deze midden twintigers maken oer-Amerikaanse muziek, met elementen uit traditionele genres als countryblues en folk. Dat de drummer zich regelmatig bezeerd tijdens hun optredens is niet verbazingwekkend als je Tyson Vogel achter de drums ziet. Hij speelt energiek, vol passie; alsof zijn leven ervan af hangt. Zo wild als Vogel is, zo verkrampt staat zanger-gitarist Adam Stephens erbij. Af en toe gaan de ogen open, maar vrijwel de hele setlist blijven ze angstvallig dichtgeknepen. Hij dicht en zingt met veel voelbare emotie, maar vol overtuiging met zijn rauwe en scherpe stem.

Ook de drummer neemt een deel van de zangpartijen op zich. Zijn microfoon staat alleen net iets te zacht om hem echt goed te horen, en dat is janmmer want juist die tweede stem geeft net dat beetje extra variatie tijdens de optredens van Two Gallants. Het optreden gaat in een razend tempo aan het publiek voorbij. Natuurlijk spelen ze de favoriet 'Steady Rollin', maar ook het bekritiseerde nummer 'Long Summer Day' wordt vanavond niet geschuwd. -Long Summer Day gaat over een negerslaaf die door het lint gaat.- Het zeer gevoelige woord 'nigger' zou volgens sommigen niet door twee blanken gezongen mogen worden, Two Gallants doet het gewoon lekker wel. Ze staan echter achter hun teksten. Het liedje is dan ook met goede bedoelingen geschreven en is helemaal niet beledigend bedoeld, aldus Vogel.

Als afsluiter is gekozen voor Las Cruces Jail en dat is een goede keuze, even gaan alle remmen los zowel op het podium als in de zaal. Ook hierna blijft het niet stil in de zaal. Het gefluit gaat lang door, maar uiteindelijk trekt een medewerker het zwarte doek dicht. Two Gallants houd er echt mee op. Ondanks het enthousiasme van het publiek zit een toegift er niet meer in. De twee ridders hebben blijkbaar alles gegeven wat ze hadden.