VERSLAG: The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome

Podiuminfo was aanwezig bij The War On Drugs in Ziggo Dome voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 12 foto's.

Bekijk de The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome foto's

VERSLAG: Juliën L Ortye  

The War on Drugs

“Welkom in onze huiskamer”, grapt Adam Granduciel ergens halverwege de show van The War on Drugs in de Ziggo Dome. In ieder grapje zit echter een kern van waarheid – en dat is vanavond niet anders. De band van de Grote Liedjes weet – na tweemaal de AFAS Live en, afgelopen zomer, de gigantische Alpha op Lowlands – nu ook de Ziggo Dome om te toveren tot een intiem en haast gezellig zaaltje.

Voor hen die wat minder bekend zijn met de werkwijze van de Amerikaanse band: men neme een eenvoudig, rammelend en vooral loeistrak ritme – drummer Charlie Hall verkeert (alweer) in bloedvorm vanavond, voegt hier een of meerdere repetitieve gitaarlintjes aan toe, vaak aangelengd met de nodige effecten en completeert het geheel met de beklijvende stem van Granduciel.

Dat is overigens wel eens anders geweest, want wie naar bijvoorbeeld Wagonwheel Blues (2008) luistert hoort een volstrekt andere band dan die de afgelopen vijf jaar de wereld aan het veroveren is. Het is dan ook niet voor niets dat deze albums sindsdien eigenlijk ook een beetje buiten beschouwing worden gelaten wat betreft de setlist. Makkelijk? Ja, misschien. Anderzijds geeft de band de mensen precies wat ze willen.

Wie had gedacht dat Nederland na drie shows van formaat binnen een ruim jaar wel een beetje The War on Drugs-moe zou zijn, komt vanavond bedrogen uit. Het optreden is nagenoeg uitverkocht, op wat rijen in de bovenste regionen van de Ziggo Dome na.

En terecht ook, trouwens, want wat een belachelijk hoog niveau haalt het vijftal uit Philadelphia vanavond weer. Iedere snaar is een voltreffer, ieder subtiele pak rammel dat Hall zijn drumstel geeft is raak en zelfs de saxofonist blijft perfect overeind in de geluidsmix. Dat is, zeker in een zaal als de Ziggo Dome, waar zo’n scala aan geluiden best verloren kan gaan, verdomd knap. Het mag dan ook geen naam hebben dat het de eerste twee nummers wat dit betreft nog even zoeken is, waardoor openingsnummer ‘Holding On’ nog een beetje in het water valt.

Vanaf ‘An Ocean in Between The Waves’ is het echter een aaneenschakeling van hoogtepunten, dat niet alleen zit in het feit dat hier stuk voor stuk vrij fenomenale muzikanten op het podium staan, maar ook in de manier waarop ze de toch al zo lange nummers, hier en daar nóg meer uitspinnen en nog meer diepte geven.

The War on Drugs is zo’n band waar je je vader/moeder/oom/tante mee naartoe kunt nemen, omdat ze iedere keer vragen wat er toch de meerwaarde van een concert is: “Je kunt toch ook gewoon het album op zetten?” Nee, vader/moeder/oom/tante, deze band neemt zo’n 15.000 man bijna twee uur lang mee op een adembenemende reis langs het gros van de vorige twee platen. Het valt dan ook te hopen dat Granduciel en co. alweer aan een nieuw album bezig zijn, want deze band kun je nooit vaak genoeg zien.

FOTOGRAFIE: Irwan Notosoetarso  

The War On Drugs foto The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome The War On Drugs foto The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome The War On Drugs foto The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome The War On Drugs foto The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome The War On Drugs foto The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome The War On Drugs foto The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome The War On Drugs foto The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome The War On Drugs foto The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome The War On Drugs foto The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome The War On Drugs foto The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome The War On Drugs foto The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome The War On Drugs foto The War On Drugs - 08/12 - Ziggo Dome
 
 

SHAME - 07/12 - PARADISOShame uit Zuid Londen speelde hun alom geprezen “Songs of Praise” in...

ROXEANNE HAZES - 06/12 - EKKO Roxeanne Hazes stond in de Ekko. Hierbij vast het beeld verslag.