VERSLAG: Eels - 18/06 - TivoliVredenburg

Gemiste kans voor Eels in TivoliVredenburg

Met toeters en trompet komt de act als een soort voetbalsupportersgroep op. Vier man met zonnebril à la Blues Brothers beginnen met twee covers, ‘Raspberry Baret’ (ja, die van Prince), en ‘Out In The Street’ van The Who. Wat volgt is een 'harde' set met weinig nuance zoals je van deze band zou verwachten. Ja, we hebben het toch echt over Eels!

Eels is de Amerikaanse band rond singer/songwriter Mark Oliver Everett, ook wel bekend als E. De vaak melancholische teksten van E zijn geïnspireerd door talrijke tragische gebeurtenissen in zijn familie en directe omgeving. De albums 'Beautiful Freak'(1996) en 'Electro-Shock Blues'(1998) luidden de bekendheid in en werden nooit meer geëvenaard. Inmiddels zijn we, tien albums verder, beland bij nummer twaalf, het niet onaardige ‘The Deconstruction’.

Na een schreeuwerig en zogenaamd grappig dialoog met het publiek (“Do you like rock ?”, “Are you ready for some soft rock now ?”), wordt ‘From Which I Came/A Magic World’ ingezet en eindelijk zien we de Eels die we willen zien. In al zijn eenvoud en kwetsbaarheid, met mooie liedjes.

Het concert kabbelt verder met meer flauwe intermezzo’s, (te) hard gespeelde nummers (‘Pricefighter’) en hier en daar een juweeltje zoals ‘P.S You Rock My World'. E’s stem begint het te begeven als we naar het einde van de set gaan. Drie keer komt de band terug, beginnende met nog maar eens een Prince cover (‘When You Were Mine’). De finale was een samenvatting van het concert in het geheel; een gemiste kans.