VERSLAG: Laurence Jones - 19/10 - Neushoorn

Laurence Jones

Laurence Jones is dé toekomst van de blues. Een stempel dat menig gitarist opgedrukt krijgt, maar lang niet elke gitarist wordt op 25 jarige leeftijd door Buddy Guy uitgenodigd om samen de blues te spelen. En niet elke gitarist wordt in de Britse Blues Awards drie keer het talent van het jaar. Jones werd dit wel. Wie in juni op het Holland Blues Festival was zag in Jones een fantastisch gitarist die de traditionele blues weet te combineren met een pop inslag. Hij eindigde de avond door Buddy Guy letterlijk het podium af te spelen en dat moet hem veel fans hebben opgeleverd.

Dat blijkt in Leeuwarden tegen te vallen. Van de ruwweg 10.000 mensen die in Drenthe van het gitaarspel genoten is er vanavond een beperkte groep naar de Neushoorn afgereisd. Het deert echter niks. De kleine zaal voelt gelukkig gezellig aan met de niet meer dan 150 aanwezigen. In een trio setting warmen eerst The Tightropes de zaal op. Het gezelschap speelt een heerlijke door Jimi Hendrix geïnspireerde blues. Rauw schurend met vurig gitaarspel vliegen de 45 minuten voorbij.

Laurence Jones heeft een aangename stem. Wanneer hij enige minuten na The Tightropes zijn optreden aftrapt is dat het eerste wat opvalt. Zijn nieuwste album is net wat rauwer en dat is tijdens het begin duidelijk. Met funky zang wordt het gaspedaal diep ingetrapt. Uiteraard hoeven we niet lang te wachten op de eerste gitaarsolo. Wederom overtuigt Laurence met zijn degelijke bluesrock. Zijn stem zorgt voor een funky inslag en de band is ontzettend goed op elkaar ingespeeld. Het samenspel is zo sterk dat het lijkt alsof deze heren alle aspecten van het leven al hebben meegemaakt.

Gelukkig is Laurence Jones veel meer dan een vol geluid en goede gitaarsolo's. Het orgel jankt regelmatig heerlijk op de achtergrond en speelt tijdens de toegift bijvoorbeeld een lange introductie. Het is uitzonderlijk hoe goed de band haar geluid kan terugschroeven voor een klassieke slowblues. Bijna fluisterend klinken de drums. De schreeuw om liefde van Laurence Jones tijdens ‘Thunder In The Sky’ voel je tot op het bot. De gitaarsolo komt tijdens het nummer heel krachtig binnen. Een swingende versie van ‘All Along The Watchtower’ waarbij een vleugje ‘Miss You’ van The Rolling Stones passeert is een ander hoogtepunt.

De energieke bluesrock van Laurence Jones is sterk, maar het zijn ook vooral deze momenten waarop het Britse talent sterk doet denken aan de grote bluesgiganten. Hier staat een talent die doet denken aan Eric Clapton, Buddy Guy en Albert King. Tegelijkertijd is Jones op zoek naar een meer toegankelijk geluid. De intro van ‘Keep Me Up At Night’ speelt leentjebuur bij Coldplay en enkele liedjes passen in het repertoire van John Mayer. De kracht van Laurence Jones zit echter in zijn gitaarspel en emotionele slowblues. Het maakt Laurence Jones een muzikant om rekening mee te houden en iemand die ongetwijfeld snel de grotere zalen weet te vullen.