VERSLAG: Battles - 02/11 - Melkweg

Battles overtuigt én heeft last van het geluid

Binnen de lijntjes kleuren is niet aan Battles besteed. Het trio uit New York maakt math rock waarbij het experiment hoog in het vaandel staat. Onconventionele ritmes, tempowisselingen en gefreak zijn de belangrijkste ingrediënten van de albums, zoals het dit jaar uitgebrachte La Di Da Di. In de goedgevulde Oude Zaal van de Melkweg laat Battles de energie van het podium spatten, maar ontbreekt de finesse te vaak om van een memorabel optreden te kunnen spreken.

Het normaal gesproken zo aanstekelijke ‘Ice Cream’ draait uit op een teleurstelling. Hetgeen waar Battles het vooral van moet hebben – ietwat ongeregelde synth- en gitaarlijnen – delven het onderspit. Kijkend naar het podium lijkt de woest om zich heen meppende drummer John Stanier de boosdoener, maar de rest van de avond vinden zijn steevast passievolle bijdrages wel een passende plek in het geheel. Het blijkt dus voornamelijk aan het zaalgeluid te liggen, iets wat de band ook in enkele andere nummers parten speelt. Afsluiter ‘The Yabba’ klinkt zelfs slapjes.

Het concert is echter bepaald niet alleen maar kommer en kwel. Na het vroege dieptepunt ‘Ice Cream’ pakt de band de draad bijvoorbeeld snel op met ‘FF Bada’ van het nieuwe album. Tijdens het intro voeren de Amerikanen het tempo gestaag op. De afwisseling van springerige ritmes en het lage synthmotief pakt goed uit.

Hoewel Battles niet aan projecties of andere tierelantijnen doet, is het optreden een lust voor het oog. Met name het eerder aangehaalde enthousiasme van Stanier is aanstekelijk. Zijn bekken torent hoog boven hem uit – in eerste instantie overigens iets te hoog, getuige het feit dat hij al snel besluit het zichzelf iets minder moeilijk te maken door het een paar centimeter te laten zakken. Aan weerszijden van Stanier staan Dave Konopka en Ian Williams onalledaagse geluiden en ritmes uit hun instrumenten en effecten te halen. Vlak voor de toegift laat Battles met ‘Atlas’ horen waar dat toe kan leiden: niets minder dan ijzersterke muziek. Helaas is het een hoogtepunt van een avond die door het niet altijd vlekkeloze geluid ook zijn dalen kent.