VERSLAG: Blake Mills - 17/02 - Tolhuistuin

Blake Mills

Muzikant Blake Mills is van alle markten thuis. De 28 jaar oude gitarist werkte samen met artiesten uiteenlopend van Paolo Nutini tot de Dixie Chicks en P!nk. Hij tourde in de band van Fiona Apple, Lucinda Williams en Jenny Lewis. Eric Clapton roemde Mills afgelopen jaar als de beste gitarist van dit moment. Onlangs ronde Mills de productie van het tweede album van de Alabama Shakes af. In het kader van zijn vorig jaar uitgebrachte solo plaat Heigh Ho bezocht de muzikant Amsterdam.

Iets na half negen begint muzikaal partner Jesca Hoop het voorprogramma. De zangeres zingt enkele liedjes. De zuivere stem snijdt door de zaal en krijgt iedereen stil. Haar gitaarspel is miniem en sluit goed bij de stem aan. Niet alle liedjes komen even sterk over, maar als ze tijdens haar afsluitende nummer begeleid wordt door Mills maakt de zangeres toch nog indruk.

Zonder een pauze speelt Mills gelijk door. Zijn solowerk wordt beschreven als het midden van John Hiatt, Nick Lowe en Ry Cooder. Met de solo introductie klinkt de geest van Ry Cooder gelijk door. Subtiel laat Mills de slidegitaar janken. Moeiteloos loopt de introductie over in het hoogtepunt van zijn recente album: single ‘If I’m Unworthy’. Op de cd klinken alle nummers kalmpjes en klein, live schittert Mills door het nummer een rauwere bewerking mee te geven. De band valt tijdens het hoogtepunt in en knalt er een vol geluid uit. Dat maakt het contrast tussen de stilte en het volle geluid groot.

De Amerikaan lijkt de gehele avond met dit contrast te spelen. Voortdurend balanceer je als luisteraar tussen groots opgezette muziek en kleine riedeltjes in. Het fascinerende en imponerende gitaarspel van Mills blijft de constante factor. Hij weet daarmee een goede brug tussen de verschillende genres te bouwen. De oude bluescover ‘I’ll Never Do You Wrong’ van Joe Tex krijgt een swingende ondertoon. De fluisterende stem van Mills lijkt het nummer extra intensiteit te geven. ‘It’ll All Work Out’ krijgt een gospel gevoel waarbij alle bandleden meezingen. Jesca Hoop keert verscheidene malen terug om de achtergrondzang voor haar rekening te nemen.Dit werkt het mooiste op het Fleetwood Mac geinspireerde ‘Hey Lover’. Puur muzikaal genot is de jamsessie die enkele minuten voortduurt en waarmee het de muzikanten lukt om al handen klappend Mills te ondersteunen.

Blake Mills laat vanavond zien dat zijn naam hem terecht vooruit snelt. Naast fenomenaal gitaarspel, imponeert de zanger met de fantastische opbouw die plaats vindt. De muziek is experimenteel en verrast daardoor regelmatig. Door te wisselen tussen een keihard spelende band, jankend orgel en zijn gitaar op alle mogelijke manieren te bespelen hangt het publiek aan zijn lippen. De fluisterende zang, in combinatie met de zuivere tonen van Jesca Hoop, doet de rest. Mills laat vanavond zien waarom er veel vraag is naar deze jonge gitarist. Ongetwijfeld staat hij nog maar aan het begin van een hele grote carrière!