VERSLAG: Reel Big Fish - 7/4 - Tivoli

Reel Big Fish - 7/4 - Tivoli

Na 3 jaar is het zover en speelt de vrolijke ska-punk band Reel Big Fish uit California met hun nieuwe tour, dat in teken staat van hun nieuwe album Candy Coated Fury weer in Tivoli Oudegracht. Al vier keer eerder speelde Reel Big Fish in Tivoli maar met de laatste keer in 2010 werd het hoog tijd dat ze naar Tivoli komen. Althans dat is te merken aan de hoeveelheid fans in de zaal met ook Reel Big Fish shirts aan.

Met een goede opwarming van de twee bands Suburban Legends en de Groningse band Mr Wallace, waarmee voornamelijk de Suburban Legends de zaal van Tivoli al plat krijgt. Met een ska versie van I Just Can’t Wait To Be King van de Lion King en ingestudeerde dansjes is het publiek al helemaal los. Nu is het de tijd voor Reel Big Fish om hier overheen te gaan.

Deze verwachting maakt Reel Big Fish meteen waar. Al bij het geluid van de eerste paar trompettonen en gitaarsnaren gaat het publiek van Tivoli zodanig los dat het al lijkt alsof het concert al een tijd bezig is. De opzet van de band valt meteen op. Op de drummer na staan alle bandleden op een rij naast elkaar. Het draait dus hier niet om de leadzanger maar echt om de band.

Van begin af aan is de chemie goed tussen het publiek en Reel Big Fish. Als Reel Big Fish een reactie van het publiek vraagt krijgen zij deze 3x enthousiaster terug. Bij de bekende nummers als Sell Out, F.U. Song en Brown Eyed Girl is de reactie van het publiek nog meer uitgelater dan die al was. Regelmatig springt iemand op het podium, waarna die door een boos kijkende man van het podium in het publiek gegooid wordt.

Tussen de liedjes door maakt Reel Big Fish een bepaalde melodie. Het lijkt nu net alsof het een televisieshow uit de jaren 60 is waarin een Big Band staat te performen. Dit doet Reel Big Fish om een opstapje te hebben naar een nieuw nummer, slimme zet want zo voorkom je awkward stiltes. Hoewel Reel Big Fish daar helemaal geen last van lijkt te hebben want bruggetjes zijn makkelijk gemaakt. Zoals bij Your Girlfriend Sucks en het nummer erna I Want Your Girlfriend To Be My Girlfriend Too ‘That was a song about a girlfriend who sucks in a negatively way, now we’re gonna sing a song about a girlfriend who sucks in a good way if you know what I mean.’

Dat de band in goede harmonie met elkaar is, is al snel duidelijk. Er zijn veel solo’s van de bandleden en om de zoveel tijd stelt een bandlid een ander bandlid voor aan het publiek. Ze zorgen er echt voor dat elk lid even een momentje in de spotlight staat. De saxofonist op een geheel eigen manier. Met gebrek aan een vrouwelijk lid in de band mag Matt Appleton de vrouwelijke stukjes zingen en dit doet hij zeker niet slecht.

Wat wel zonde is, is dat Reel Big Fish een paar klassiekers niet speelt, zoals Monkey Man. Ook al zijn de nummers heel opgewekt en luchtig, een beetje variatie zou op zijn tijd wel verfrissend zijn. Toch zorgt Reel Big Fish dat de aandacht niet verslapt. Zo doen ze een cover van de zomerhit van 2012 Call Me Maybe.

Nadat het optreden ten einde is, smeekt de hele zaal om een toegift. Als vanzelfsprekend komt Reel Big Fish terug en dit doen ze sterk. Zeker bij het nummer S.R. hierbij speelt de band het nummer in verschillende stylen zoals disco, metal, squaredance, headbang en op het eind een cirkelpit. Dit kondigt Aaron Barrett aan door: We’re going to play the SAME song. Als afsluiter van de avond, en het kon bijna niet anders, speelt Reel Big Fish Take On Me (cover van A-HA).

Reel Big Fish, wat een feest! Het is typisch een concert waar losgaan het belangrijkste is, stilstaan is bijna geen optie. Voor een avond met diepe muziek en dat je over het leven na gaat denken, zo’n avond is Reel Big Fish totaal niet. Met vrolijke tunes en luchtige liedjes is Reel Big Fish een avond waar je gegarandeerd met een lach naar buiten gaat.