VERSLAG: Porcupine Tree - 27/9/06 - Paradiso

Porcupine Tree - 27/9/06 - Paradiso

Porcupine Tree is alweer voor de derde keer in Nederland, na het uitbrengen van het album ‘Deadwing’. Vorig jaar begonnen ze net met hun Deadwing-tour en stonden ze ook in Paradiso. Vervolgens brachten ze in een kort uurtje een gevarieerde setlist op Arrow Rock Festival. En nu staan ze weer in Paradiso. Zouden ze een herhaling geven van de Deadwing-tour van vorig jaar?

Als de deuren opengaan is het al druk voor Paradiso. Eenmaal binnen valt het natuurlijk allemaal mee. Vanaf mijn mooie plekje op het balkon zie ik dat het langzaam volstroomt. Het publiek ziet er goedgehumeurd uit en het wachten is op Paatos. Dit voorprogramma zal enkele shows meedoen met Porcupine Tree.

Om 19.30 beginnen de leden van Paatos te spelen. Het klinkt al snel als een After Forever-/Within Temptation-achtige band, zij het met meer progressieve invloeden. De band staat er niet echt enthousiast bij en het is wat saai om naar te kijken. Om te luisteren is het echter zeer vermakelijk. Pas drie kwartier later lijkt vooral zangeres Petronella Nettermalm wat los te komen. Met een dijk van een stem zingt ze de zaal nog even helemaal plat.

Na dit leuke uurtje is het wachten op het hoofdprogramma. Zo langzamerhand is het stampvol in de zaal. Ook op het balkon is geen mooi plekje meer te bemachtigen. Dan gaan de lichten uit en begint de show. Steven Wilson en zijn mannen starten met een nieuw (!!) nummer. Veel mensen kijken wat verbaasd rond. Dit was niet helemaal verwacht. Gelukkig krijgen we snel opheldering als Wilson zegt: “This is going to be a bit different then the other shows of Porcupine Tree”. Hij vertelt dat het een tweedelig concert wordt, waarbij tijdens het eerste gedeelte vele nieuwe nummers van het nieuwe album (lente 2007) zullen worden gebracht. Geweldig nieuws dus!

In totaal worden er acht nieuwe nummers gespeeld. Het is een nieuw geluid en toch helemaal Porcupine Tree. Ik vind het nog moeilijk om er helemaal vat op te krijgen, maar gaaf is het zeker. Wilson zit regelmatig zelf achter het keyboard en er worden enkele geweldige, lange nummers gespeeld, waarvan één ongeveer twaalf minuten duurt! Het nieuwe werk wordt, voor zover dat kan, erg goed ontvangen. Nu wordt het dus wachten op de lente…

Na een break van vijf minuten gaat de band verder met de ‘normale’ setlist, die wordt geopend met ‘Open Car’, zoals ook tijdens het vorige bezoek. De bandleden genieten duidelijk nog van het eerdere try-out-gedeelte en spelen op geweldige wijze de rest van de lijst af. Helaas is er weinig visuele animatie te zien; iets wat ik niet gewend ben van Porcupine Tree. Pas na enkele nummers komt er bij ‘The Start Of Something Beautiful’ een videoanimatie. Gelijk daarna wordt het geniale ‘Arriving Somewhere But Not Here’ ingezet. Er komen voornamelijk nummers van de albums ‘Deadwing’ en ‘In Absentia’ voorbij en met de nummers ‘Trains’ en ‘Blackest Eyes’ van het laatst genoemde album wordt de setlist afgesloten. Na een ruime twee uur is het tijd om terug te gaan naar de normale wereld.

Er wordt nog veel nagepraat over de avond. Iedereen is blij de try-out van de nieuwe nummers gezien te hebben. Om daarna ook nog getrakteerd te worden op een heerlijke setlist. Met een zere rug van de stoeltjes op het balkon ga ik terug naar huis. Om de avond helemaal compleet te maken, zet ik in de trein nog even de nummers aan die vanavond niet voorbij zijn gekomen.