VERSLAG: Yellowcard - 23/2 - Tivoli

Yellowcard - 23/2 - Tivoli

Het is nog vroeg op deze koude zaterdagavond van 23 februari. Maar de zaal van Tivoli staat al helemaal volgepakt voor deze poppunk avond. De bands Like Torches en Set It Off mogen opwarmen. En dat doen ze vol overgave.

Daarna is het om half tien dan eindelijk tijd voor de poppunk band met violist, Yellowcard. Bij de eerste tonen gaat het toegestroomde publiek gelijk los. Zelfs de mensen op het balkon staan te springen. Iedereen eet vanaf het begin uit de handen van deze mannen. Terwijl het muzikaal helemaal niet zo geweldig is, vooral de zang valt daarbij op. Frontman Ryan Key komt nauwelijks boven de muziek uit en lijkt zo nu en dan zelfs zijn eigen tekst kwijt te zijn. Natuurlijk is de band verder goed op elkaar ingespeeld en hebben ze aan één blik genoeg, ze bestaan namelijk al sinds 1997.

De afwisseling van oude en nieuwe nummers in de set is fantastisch, waarbij er naar mijn mening net iets te vaak gezegd wordt hoe blij ze zijn dat ook de nieuwe nummers goed ontvangen worden. Maar Yellowcard heeft daar wel een punt, want heel Tivoli zingt zowel oude hits als ‘Way Away’ en nieuwe nummers ‘Southern Air’ uit volle borst mee. Dat de heren ook een jaartje ouder worden is nauwelijks te merken. Tijdens een drumsolo van Longineu W. Parsons III gaat de rest van de band even naar achter om op adem te komen.

De show is energiek, vol tempo, er wordt gesprongen, er is zelfs een enkeling die crowdsurft.
De bezoekers doen enthousiast alles wat er van ze gevraagd wordt. Zodra er gevraagd wordt om te springen, wordt dat gedaan. Een circle pit, waarom niet? De heren van Yellowcard benadrukken hoe “amazing” ze het vinden dat ze voor een uitverkochte in het kleine Nederland staan.

Natuurlijk sluit Yellowcard af met de hit ‘Ocean Avenue’ waarna alle bezoekers tevreden, maar zwetend de frisse koude buitenlucht weer in mogen.