VERSLAG: PJ Harvey - 31/5 - Paradiso

PJ Harvey

De dood was overal. In de lucht en in het geluid. Het anker van de dood. Wanneer je een sigaret rookt, of een grap vertelt. Het zit in het gelach, het zit in het water. De dood is overal. Zo luidt, vrij vertaald, een deel van All And Everyone. Het prijsnummer op PJ Harvey’s achtste langspeler Let England Shake. Misschien wel een van de mooiste liedjes over de oorlog ooit geschreven. Het is het derde nummer in de set, die daarvoor slechts bestond uit Let England Shake en The Words That Maketh Murder. Even leek Harvey, gehuld in het zwart, volledig verdwenen, maar gelukkig ging ze voor maar even op in het even zwarte gordijn.

Tijdens All And Everyone is het podium voor even het slagveld van de oorlogen die Harvey bezingt. En de soundtrack tegelijkertijd. Drumpartijen schieten als kogels de zaal in. Het publiek kan niets anders doen dan toekijken, met open mond. Net als de dorpelingen namens wie Harvey zingt op Let England Shake. Weerloos toekijken, is het enige dat Paradiso kan doen vanavond. Verwacht geen kekke praatjes over koetjes en kalfjes tussen de nummers door. De zangeres speelt haar nummers en dat is het. Gelukkig maar.

De koele benadering van Harvey brengt wel een nadeel met zich mee: de stiltes tussen de nummers door worden bij gebrek aan conversatie opgevuld door schreeuwers, die om de haverklap de ene na de andere onzinnige opmerking de zaal in slingeren. Maar gelukkig doet het optreden die kleine smet op de avond snel vergeten. PJ Harvey is in topvorm. De zangeres staat helemaal rechts op het podium (voor de kijker links) en haar band positioneert zich aan de andere kant. Alle nummers van Let England Shake komen voorbij, afgewisseld met af en toe een liedje van bijvoorbeeld White Chalk of Uh Huh Her.

Hoewel de schoonheid van de nummers (alle twaalf raak) eigenlijk niet eens in woorden te beschrijven is, zijn het toch de oudere nummers die vooral in de smaak vallen. Het applaus kent een hoogtepunt als achtereenvolgens Down By The Water en C’Mon Billy gespeeld worden. Het echte geluk zat vanavond echter in de laatste plaat. Let England Shake, The Last Living Rose, The Glorious Land, England en vooral All And Everyone zijn live nog prachtiger dan op het album. PJ Harvey is anno 2011 misschien wel relevanter dan ze ooit geweest is. De slag om Amsterdam is vanavond voor haar.