VERSLAG: Sia - 17/5 - Vredenburg

Sia - 17/5 - Vredenburg

Sinds haar vorige album Some People Have Real Problems geniet de van oorsprong Australische Sia enige faam in de internationale muziekwereld. Al moet haar nieuwste album We Are Born nog uitkomen, de eerste hit van dit vooral uit up-beat “heppie de peppie” nummers bestaande album is een feit: ‘Clap Your Hands’ komt sinds enkele weken regelmatig voorbij op de populaire muziekzenders.

Het concert in Vredenburg is bijna uitverkocht en zodra de deuren opengaan stormen er een stuk of tachtig uitzinnig gillende (id-kaart verplicht laten zien bij het kopen van alcohol bij de AH) fans de trappen af, om een plekje voor aan het podium te bemachtigen. Daarna druppelen de rest van de Sia fans gestaag binnen, maar al voordat de energieke opwarmer Joast met zijn charismatisch uitstraling en warme stem-met-rauw-randje het podium beklimt, is het gezellig druk in de zaal.

Wanneer Sia gehuld in een waanzinnige, van rood-wit plastic afzet lint gemaakte jurk, compleet met funky knipperende hoofdtooi, die ze zelf tot penis benoemt heeft (hij kon zelfs “groeien”), het podium betreedt klinkt er niet alleen een luid welkomst applaus, maar kan er hier en daar een lach toch ook niet onderdrukt worden. De heppie-de-peppie-stemming zit er meteen goed in.

Jammer dat dit bij het eerste nummer ‘We Are Born’ enigszins inkakt, maar dit is puur te wijten aan het slechte geluid waarbij de zang bijna niet te horen is en de knalharde basgeluiden des te meer, waardoor vele concertgangers dolgelukkig zijn met de door hun meegebrachte oordopjes.

Gelukkig wordt dit in de loop van de volgende nummers geheel herstelt, al lijkt naarmate het concert vordert de zang juist steeds luider te worden. Dat kan echter niemand deren, want vanaf het tweede nummer neemt de vreugde bij het jeugdige publiek toe. Niet in de laatste plaats komt dit door de grote hoeveelheid grapjes die Sia maakt, waarom ze vooral zelf hard moet lachen. Helemaal niet erg, want door haar aanstekelijke lach, doet iedereen vrolijk mee.

Tijdens ‘Little Black Sandals’ laat deze a-typische verschijning voor het eerst vanavond horen hoe goed ze is, met haar prachtig, apart stemgeluid. Toch is dit een nummer om snel weer te vergeten. Niet omdat het niet goed is, maar gewoon vanwege een hoog saaiheids-gehalte. Wat overigens ook geldt voor de cover van het überlelijke zeiknummer ‘Oh Father’ van Madonna. Ze zingt dit zoals Madonna het graag zou willen zingen indien zij ook zo’n goede stem had. Maar dan wel met een paar liter Vodka achter de kiezen, om de saaie tekst maar zo snel mogelijk achter de rug te hebben. Al vertelt Sia wel nog dat ze de tekst aangepast had. Niet nodig, want het was toch niet te verstaan.

Gelukkig gaat ze er gelijk daarna goed tegenaan met het funky dansnummer ‘You’ve Changed’ waarbij de bandleden eindelijk kunnen laten horen dat ze er niet voor de sier staan. Wat volgt zijn een aantal zeer fijne nummertjes als ‘The Girl You Lost To Cocaine’ (feest der herkenning), ‘Lentil’ (zeer geschikt liefdesverdriet materiaal, je zou er zelfs je geliefde haast voor aan de kant zetten om het ultieme zwelg-gevoel te bereiken), ‘Never Gonna Leave Me’ (afgewezen voor één of andere Amerikaanse film, terwijl het toch echt wel heel Amerikaanse-film-achtig klinkt), ‘Soon We’ll Be Found’ (gewoon lekker) ‘Clap Your Hands’ (nog meer feest der herkenning) en mijn persoonlijke favoriet van vanavond ‘I Go To Sleep’ (nooit meer te vergeten cover van The Pretenders).

Ondanks mijn verwachting van een meer volwassen setlist (gezien haar vorige album, maar heel eerlijk gezegd heel misschien een heel klein beetje enigszins ook wel gezien mijn ietwat hogere leeftijd vergeleken bij de meeste andere bezoekers), is dit een zeer geslaagde avond te noemen, waarbij de downs niet opwegen tegen de ups.

Wat mij betreft zijn er eigenlijk maar twee noemenswaardige downs; het treurige ontbreken van mijn favoriete Sia song ‘Death By Chocolate’ (ik hou gewoon van puur, ja, ook de chocolade) en de trieste kwaliteit van de live cd van het concert in Copenhagen van vorige week, die na afloop verkocht werd in de foyer (voor die twintig euro kun je beter alle Sia songs officieel downloaden, waarna je nog genoeg overhoudt voor een paar nummers van Joast).

De ups, om ze nog even kort samen te vatten: de ongelooflijke stem, het speelse contact met het publiek, de pure en oprechte uitstraling van deze elfjes-achtige blondine waarvan we zeker nog veel meer gaan horen.