2017-08-04
De zestig jaar naderen en met een uitermate fris album op de proppen komen: het is Anne-Marie Giørtz gelukt. In de tweede helft van de jaren zeventig genoot ze haar muzikale opleiding in Oslo, om vervolgens vele paden in de (Noorse) jazzwereld te bewandelen. Zoals veel van haar Scandinavische collegae opereert Giørtz niet alleen binnen klassieke jazznormen, die overgewaaid zijn uit de Verenigde Staten. Capital Punishment for Cars is bovendien een mooie ode aan haar in 2011 overleden vriendin Fran Landesman. Giørtz heeft enkele gedichten van Landesman gebruikt voor de nummers op haar nieuwe album. Over het algemeen zijn deze teksten direct, zowel door de korte zinslengte als de thematiek. Vaak zit er een bepaalde kilte in de teksten, die echter niet resulteert in een neerslachtig eindresultaat. Veel nummers zijn namelijk voorzien van een ruime instrumentale invulling. Waar dit in ‘I Don’t Know Why’ in een melancholische inslag heeft geresulteerd, is het titelnummer fel en rijkelijk opgetuigd met nerveuze gitaarlijnen.
Het ouder worden heeft op een positieve manier zijn invloed op de stem van de Noorse. Er zit een lichte breekbaarheid in haar zang. Giørtz’ levenservaring komt hierdoor aan het oppervlak. Om deze reden is bijvoorbeeld haar bijdrage in het donkere ‘Twilight’, die het midden houdt tussen spoken word en zang, overtuigend. Giørtz weet tegenpartij te bieden aan de herhalende dominante baslijn, ook als de gitaar gaandeweg begint aan te zwengelen.
Naar het einde toe weet Capital Punishment for Cars steeds minder te imponeren. De herhaling in en gangbare tekst van afsluiter ‘I’m Alive’ staan daarvoor symbool. Dat neemt niet weg dat Giørtz een bijzondere prestatie heeft geleverd. Een opvallend en steengoed nummer is ‘Middleclass Blues’. De stem van de Noorse kent al overeenkomsten met die van Portisheads Beth Gibbons. Als dan ook nog de muziek in de trip hop-richting gaat, weet je dat je goed zit. De snare komt hard door, een minimalistische gitaarpartij zorgt voor spanning. Hierdoor komt de tekstuele inhoud over een wat leeg middenklasse-leven goed tot zijn recht. Het is Giørtz op de toppen van haar kunnen.
Eivind Aarset - I.E. Eivind Aarset is een Noorse gitarist die vooral bekend is geworden voor...
Megalodon Collective - Animals Drie saxofonisten, twee drummers, een gitarist en een bassist heeft het...