Eerder dit jaar werd She-Devils uitgenodigd voor het London Calling Festival, een showcase voor bands uit de hele wereld. Echt baanbrekend bleek het optreden van de duiveltjes niet te zijn, maar de getuigen in Paradiso raakten toch wel onder de indruk van die indringende blik, en vooral de prachtige ogen van de zangeres. En jaren zestig beats zoals op ‘Hey Boy’ of ‘Darling’. Als een Nancy Sinatra die onder invloed is geraakt van een acid-trip, zo klinken de bedwelmende vocalen van Boucher, terwijl ze de luisteraar op een zwevend ritme hypnotiseert in ‘Blooming’, ‘The World Laughs’ en ‘You Don’t Know’.
Tot hier zijn de She-Devils goed bezig maar tegelijkertijd is het probleem dat de luisteraar niet meer ontwaakt uit de merkwaardige roes die na enige tijd zelfs echt op de zenuwen gaat werken en tot verveling leidt. De twee krijgen de boel niet meer op scherp. Het lijkt ergens te blijven hangen en dat kan toch nooit de bedoeling zijn geweest. Terug gaan naar de eenvoud was in dit geval beter geweest.
Jane Weaver - Modern KosmologyHet is schandalig dat we in Nederland, tot nu toe, maar zo weinig horen van...
B Boys - Dada De jongens van B Boys hadden voor hun debuut geen betere titel kunnen...