RECENSIE: Death Alley - Live At Roadburn

Death Alley
recensie cijfer 2017-03-02 Death Alley is gebouwd op de fundamenten van wat ooit betonpunkband Gewapend Beton was. Daarnaast is er een vette link met het ter ziele gegane Devil’s Blood, de occulte (hard)rockband die inmiddels een bijna mythische status heeft bereikt. Death Alley bestaat uit gitarist Oeds Beydals (Gewapend Beton, Devil’s Blood), brulboei Douwe Truijens (Gewapend Beton), drummer Ming Boyer (Gewapend Beton) en bassist Dennis Duijnhouwer (Mühr). De band heeft sinds hun oprichting één volwaardige langspeler (Black Magick Boogieland), een paar vinylsingles en een split 12” met Peter Pan Speedrock de wereld in geslingerd. Haar nieuwe plaat Live At Roadburn is een registratie van de laatste editie van het Tilburgse Roadburn-festival. Als je iets voorstelt in een van de zwaardere muziekgenres, dan wil je daar minsten één keer op één van de podia hebben gestaan. Death Alley flikte het al twee keer (2014 en 2016).

Het album opent furieus met ‘It’s On’ als ode aan Selim Lemouchi, de in 2014 overleden frontman van Devil’s Blood en schrijver van het nummer. De uitvoering blijft dicht bij het duivelse origineel, met als extra’s een flinke scheut boogie en een uitgesponnen intermezzo. ‘666666’ is een instrumentale track met het betere gitaar- en baswerk. Met ‘Feeding The Lions’ laat Death Alley horen wat we mogen verwachten van hun nieuwe werk: heavy blues, in de traditie van Cream en Blue Cheer. Het album sluit groots af met het van de debuutplaat afkomstige ‘Supernatural Predator’. Op het nummer wordt de band versterkt met muzikale vrienden Jevin De Groot (Mühr) en Ron Van Herpen (Devil’s Blood, Astrosoniq) Het nummer wordt opgerekt tot een 22 minuten durende track die op de vinylversie de hele B-kant beslaat. Denk aan Hawkwind of Motörhead anno 1977. Het is de bands eigen ‘Silver Machine’.

Death Alley is in topvorm: een hard(space)rockend boogiemonster.< i>Live At Roadburn is een live-album met de luisterkwaliteit van een studioplaat en staat als een huis. Sterker nog: als een Duitse bunker. Van gewapend beton!
Recensent:Bart Slaats Artiest:Death Alley Label:Suburban Records
Dears

The Dears - Times Inifinity Volume One Times Infinity Volume One is onderdeel van een tweeluik. De Canadese band...

Cover Call It Off - Abandoned

Call It Off - Abandoned Bij Festivalinfo schrijven we graag over goede bands, maar nog liever over...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT