2016-12-23
Theo Holsheimer zou je kunnen kennen als gitarist van de Cilice, een Nederlandse mathmetalband die in 2009 een album uitbracht. Hierna werd het stil rond de band, maar van Theo Holsheimer is er weer een teken van leven in de vorm van Cilice Orchestra. De muzikale stijl van dit project, dat voornamelijk uit de koker van Holsheimer komt is op verzoek van het Meertonen festival tot stand gekomen. Nadat een concert van de gelegenheidsformatie op dit festival een doorslaand succes was, werd besloten de muziek voor het nageslacht vast te leggen.Theo Holsheimer en zijn Cilice Orchestra bedienen zich van een mengvorm van mathmetal (soms ook wel voorzien van de vreselijke term ‘djent’), jazz en een beetje bigband. Voor dit project heeft hij vijftien mensen (inclusief Theo zelf) uit de wereld van jazz, klezmer en klassieke muziek bij elkaar gehaald. Bij dit clubje mensen vinden we ook Cilice drummer Philipp Moser. Buiten het normale rockbandinstrumentarium (gitaar, bas drum, keyboards) horen we strijk – en koperwerk en natuurlijk hoort daar ook een staande bas bij en horen we een accordeon en zelfs ableton (voor de speciale effecten). Wanneer je alle instrumenten op een rij ziet staan verwacht je een hoop geweld en inderdaad is dit geen plaat voor de romantische nachtelijke uurtjes. Omdat er zoveel gebeurt binnen de drie composities, is de speelduur van een klein halfuurtje ook wel voldoende om je murw te beuken.
De muziek op Cilice Orchestra doet vaag wat denken aan Pestilence ten tijd van Spheres en natuurlijk Cynic, de deathmetalband uit Florida. Bands die ook ruimhartig met jazz binnen hun extreme metal experimenteerden. Maar aan de andere kant zouden we ook zomaar Frank Zappa als invloed kunnen noemen. Alleen voert Holsheimer het op deze plaat nog wat meer door en daarnaast bevat het album ook nergens zang (op een verdwaalde grunt na).Het zou er ook niet bij gepast hebben. Maar of je er nu wel of niet van houdt, er wordt geniaal gemusiceerd, al moet je er wel voor in de stemming zijn.
De drie nummers met de titels ‘Razor String’, ‘Hydrocephalus’ en ‘Spirit Crusher’ doen in drukte en virtuositeit niets voor elkaar onder. Wel wordt soms het energieniveau een tikje naar beneden geschroefd, zoals in het laatste stuk van ‘Razor String’ waarin tegen het einde een lome doomriff gezelschap krijgt van prachtig koperwerk en klezmer-achtig strijkerswerk. Die strijkers vormen ook het begin van ‘Hydrocephalus’ waarna pure jazz- en pianotonen in mineur de toon zetten. De vele tempowisselingen en korte akkoorden, geven deze track een wat ongemakkelijke gejaagdheid. De laatste compositie ‘Spirit Crusher’ begint met flink wat koperwerk, maar gaandeweg komt er toch ook weer meer metal tevoorschijn. De tempowisselingen maken ook dit een niet al te gemakkelijk te behappen nummer.
Theo Holsheimer en zijn Cilice Orcestra hebben iets bijzonders in elkaar gezet, waarop zowel de liefde voor metal als Jazz volop aanwezig zijn. Het zal niet voor ieders oortjes weggelegd zijn, maar voor de avontuurlijke muziekliefhebber die wel houdt van buiten de lijntjes kleuren is dit een leuke plaat.
.jpg)
Kaiser Chiefs - Stay TogetherIn 2005 brak de Engelse groep Kaiser Chiefs door met het debuutalbum...
.jpg)
David Bazan - Dark Sacred Night Waar de één zich vergrijpt aan al het muzikale kerstgeweld dat rond deze tijd...