2016-10-17
Voor Devin Townsend begrippen hebben we best lang moeten wachten op een nieuw album. Maar een kleine twee jaar na Z2 is er weer eens een nieuw album van Devin Townsend Project. Het album heet Transcendence en bevat alle kenmerken van een Devin Townsend album en is dus ook op deze plaat het begrip bombast weer zeer sterk aanwezig. Maar natuurlijk weten we dat de aimabele Canadees een groot liefhebber is van het larger than life geluid. Het past hem als een warme jas en daarom ook heeft Townsend weer alle registers open getrokken. De hoeveelheid muzikanten is ten opzichte van de voorganger weer teruggebracht naar hetzelfde groepje dat ook op Epicloud uit 2012 aanwezig was, plus enkele kleine gastrollen. Dat betekent dus dat ook onze eigen Anneke van Giersbergen weer aanwezig is, al is haar rol op dit album een stuk minder prominent dan we gewend zijn. Een noviteit is dat ook de andere, vaste bandleden, hun steentje aan de songs hebben bijgedragen. Het maakt voor het geluid op het album echter vrij weinig uit. De heren weten wat de baas graag wil horen. De geruchten gaan dat dit wel eens het laatste album onder de naam Devin Townsend Project zou kunnen zijn, maar Townsend is net zo onvoorspelbaar als de uitslag van de lotto, dus kijken we er niet van op als er gewoon nog meer albums onder deze naam verschijnen. Zo niet, dan tovert de workaholic wel weer een ander project uit zijn hoge hoed. In ieder geval kunnen we nu weer genieten van een album waar ook nu de spetters weer vanaf vliegen, al is het onderhand ook wel een beetje voorspelbaar, maar wat maakt het uit zolang er prachtsongs als het van de prachtige riffs en gitaarloopjes aan elkaar hangende ‘Failure’ worden gebracht. Het absolute hoogtepunt is echter het negen minuten durende ‘Higher’ dat als een soort mini rockopera aan je voorbij glijdt. Prachtige muziek voorzien van lieflijke koren, en soms behoorlijk rauwe vocalen van de meester zelf. De muziek daarbij schiet ook werkelijk alle kanten op. Daartegenover staan ook wat eenvoudige songs zoals ‘Stars’ en ‘Offer Your Light’ die redelijk makkelijk in het gehoor liggen en waarbij we in de laatstgenoemde Anneke wat prominenter horen.
Andere verrassing op het album is opener ‘Truth’ dat ook al op Infinity uit 1998 stond. Het meest verrassend is echter de afsluitende cover ‘Transdermal Celebration’ dat we nog kennen van de Amerikaanse rockband Ween. De versie van Townsend is overigens niet heel erg anders. Het is een passend einde van een fraai album. Benieuwd wat de toekomst gaat brengen.
Broeder Dieleman - KleinpolderpleinAfgelopen april maakte Broeder Dieleman voor het Rotterdamse festival Motel...
.jpg)
Myrkur - Mausoleum Wanneer black metal niet uit de donkere krochten van een Noors bos komt, dan...