2006-11-14
Begin jaren ’90 brachten Evan Dando’s Lemonheads met It’s A Shame About Ray en Come On Feel The Lemonheads twee bejubelde albums uit. Het leek erop alsof The Lemonheads de opvolgers van Nirvana zouden kunnen worden. Door overmatig drugsgebruik van Dando ging het hierna echter snel bergafwaarts. Met een geheel gewijzigde band nam Dando nog één Lemonheads album op (Car Button Cloth), maar dit werd minder goed ontvangen dan de twee voorgangers. Hierna werd het angstvallig stil rond Evan Dando en The Lemonheads. In 2003 verscheen er een solo album van Evan Dando, getiteld Baby I’m Bored. Hierop was al te horen dat Dando uit het dal aan het klimmen was en drie jaar later is er dus eindelijk een nieuw Lemonheads album. Opnieuw is de band, afgezien van Dando, geheel gewijzigd. Hierdoor lijkt het titelloze album wel een beetje op een verkapt solo album. Dit gevoel wordt versterkt doordat alleen drummer Bill Stevenson (oa Black Flag, Descendents) op alle nummers meespeelt. Verder spelen er twee verschillende bassisten mee en ook diverse gastmuzikanten, waaronder J. Mascis (Dinosaur Jr) en Garth Hudson (The Band).
Nu is het natuurlijk de vraag of dit nieuwe album enigszins in de buurt kan komen van de twee eerder genoemde, veel bejubelde platen. Het antwoord op die vraag is: ja! Hoewel het deze plaat niet zo goed is als It’s A Shame About Ray en Come On Feel The Lemonheads kunnen we hier toch wel van een sterke comeback spreken. Het titelloze album staat vol met lekkere grunge-popliedjes waarbij de punk-achtergrond van drummer Bill Stevenson duidelijk hoorbaar is.
Het is duidelijk dat Evan Dando nog steeds goede liedjes kan schrijven, al moet wel gezegd worden dat een aantal van de beste liedjes van dit album door anderen geschreven zijn. Zo tekende Bill Stevenson voor twee nummers, waaronder het zeer sterke Become The Enemy. Verder werd het beste nummer van de plaat, Baby’s Home geschreven door Tom Morgan (Godstar, Smudge), die ook in het verleden al aan veel Lemonheads nummers meeschreef. Dit nummer is heerlijk melancholisch en heeft een nogal verrassende tekst. Het gaat over een relatie die duidelijk op z’n eind loopt. Hij weet dat zij een ander heeft, maar vraagt haar om een beetje aan hem te denken: “Think about me/When he calls around three/The time when you know I’m not at home/Allthat I aks/Is our promises last/Till the time I can stond on my own” Hierna neemt de tekst een nogal bizarre wending als hij zich afvraag of je, net als een paard met een gebroken been, een slecht lopend huwelijk mag neerschieten en wie dat dan moet doen. Aan het eind voegt hij de daad bij het woord. Hij gaat stiekem niet naar z’n werk en wacht tot haar minnaar komt opdagen: “Think about me/When he calls around three/’Cause guess what your baby is home/I’ll cut you in half/With a double shot blast/And I’ll pound on his head with a stone/Till I think I can stand on my own.”
Deze twee hoogtepunten werden dus niet door Dando zelf geschreven, maar sommige anderen wel, waaronder Pittsburgh, In Passing en afsluiter December. Dit nummer heeft een behoorlijk freakerig middenstuk á la The Mars Volta. Helaas staan ook de wat zwakkere nummers van het album, zoals Poughkeepsie en Rule Of Three op naam van Dando. Nu is het wel zo dat zwakker op dit album een relatief begrip is. Als Dando dit hele album alleen had geschreven was het waarschijnlijk een goed album geweest. Met de gastbijdragen is het een heel goed album. Dank aan Bill Stevenson en Tom Morgan dus!
Zerotens - ZerotensJe band vergelijken met andere bands als Faith no More, Nine Inch Nails en...
Papa Roach - The Paramour Sessions Ten tijde van het verschijnen van het Papa Roach album Infest in 2000, riepen...