2015-05-02
Een nieuwe plaat, een nieuwe naam. Slechts een jaar na het verschijnen van het vorige album The Usual Suspects komt de band met de opvolger op de proppen. Een stuk minder soul volgens bandleider Sven Figee, vandaar dat de heren voortaan als Sven Hammond door het leven gaan. Exit Sven Hammond Soul. Is de soul dan ook echt verdwenen? Dat niet, maar het nieuwe album is wel een stuk meer rock georiënteerd dan de eerste drie platen. Sven Hammond is opgericht in 2006 en het was destijds helemaal niet de bedoeling om een vaste band te vormen. In de begindagen was het vooral het Hammondorgel van Figee wat de dienst uitmaakte. IV wordt juist gekenmerkt door een enorme variatie aan nummers en je hebt als luisteraar ook echt het gevoel dat alle bandleden evenveel hebben bijgedragen aan de totstandkoming van de nieuwe plaat. Deze nieuwe stijl, waar de soms wat stevige gitaren mooi samengaan met de Hammondklanken, zit als gegoten en gezegd moet worden dat de groep nooit beter heeft geklonken. Het resultaat is een geweldig klinkende plaat met een werkelijk fenomenale zanger Ivan Peroti. Wat een aanwinst is hij als vaste zanger voor Sven Hammond.
Peroti heeft bijna alle teksten geschreven en een deel hiervan is autobiografisch. Wat bijvoorbeeld mooi tot uiting komt in de groovy opener ‘Brother Drunk’. Vanaf dan is er ook een hoofdrol weggelegd voor gitarist Tim Eijmaal. Hij trakteert ons op pakkende riffs zoals in de geweldige rocker ‘Fly’. Maar zijn niet te onderschatten aandeel in de huidige sound wordt ook duidelijk in het meer subtielere spel. De onlangs uitgebrachte single ‘Empire’ is een dijk van een song, net zoals de knallende rocktrack ‘Kiss The Ground’, waar Figee laat horen dat hij immer nog de koning van het Hammondorgel is. De tijden van John Lord herleven. Drummer Joost Kroon en bassist Glenn Gaddum Jr. vormen een zeer geoliede ritmesectie. Mooi om te horen dat er verschillende drumsounds worden gebruikt, die vaak mooi passen bij de sfeer van de nummers. Luister maar eens naar de meer piano georiënteerde catchy popsong ‘Gloria’ of ‘Diamond Drink’ met een enorme knipoog naar Prince. Helaas mist ‘Pain’ juist behoorlijk wat kracht door de gebruikte drumsound.
Doordat zanger Ivan Peroti veel ruimte krijgt, is het toch echt hij die het grootste verschil maakt. De track ‘King’ is een ware ode aan de vrouw, waar zijn talent en enorme bereik mooi naar voren komen. Het rustigere en zelfs wat ontroerende nummer ‘Shame’ wordt gedragen door mooie teksten en zanglijnen: “It’s a shame, such a low down shame, if you look how far we’ve fallen from grace, save the world we’ve been given”.
Er is met IV echt een enorme stap gemaakt door Sven Hammond. Wat een plaat! En nu maar hopen dat ze op veel festivals te zien zullen zijn deze zomer. Want daar leent deze nieuwe stijl zich perfect voor.
.jpg)
Nightwish - Endless Forms Most BeautifulEr is de afgelopen jaren weer heel wat gebeurd in het Nightwish kamp....
.jpg)
Papa Roach - F.E.A.R Na hun doorbraak in 2000 met het album Infest en meerdere hits zoals ‘Last...