2014-08-14
Hoewel Seth Walker al jarenlang muziek maakt, past hij perfect in een recente beweging van artiesten die flirten met de soul en blues van de jaren ’20. Het was pas zijn zesde album Leap Of Faith dat hoge ogen gooide. Voor zijn album Sky Still Blue verhuisde de zanger, na jarenlang vanuit Austin geopereerd te hebben, naar New Orleans. Het album doet denken aan recente projecten van Pokey LaFarge, Meschiya Lake en Luke Winslow King. Seth Walker voelt daarmee eveneens aan als een nieuwkomer. Daarbij richt de muzikant zich op het klassieke bluesgeluid. Het zich traag voortslepende ‘Trouble (Don’t Want No)’ vormt daarin een hoogtepunt. Walker zijn zangkunsten doen mompelend aan. Daaromheen stromen de gitaarsolo’s in elkaar over. Net zo traag is ‘Either Way I Lose’. Hier is het een Hammond orgel in de stijl van Booker T. dat de rode draad door het nummer vormt. Ook een vleugje gospel verwerkt Seth Walker goed. ‘Jesus (Make My Bed)’ bouwt de spanning voortreffelijk op. Dankzij de minimale gitaarbegeleiding weet het nummer je goed te pakken.
De traagheid van Sky Still Blue vormt tegelijk haar kracht en zwakte. Met de langzame blues heeft Seth Walker een eigen identiteit binnen de retro beweging. Het gehele project straalt een broeierig gevoel uit. Deze aanpak maakt het zeker de moeite waard om naar de zanger te luisteren. Doordat Seth Walker helemaal nergens schuurt of grauwt sluit de Amerikaan goed aan bij de huidige retro beweging. Dit gebrek aan passie maakt helaas dat de trage deunen op een gegeven moment beginnen te vervelen. Dan mist Walker de sprankelende vrolijkheid van Pokey LaFarge of het krachtige stembereik van Meschiya Lake. Sky Still Blue maakt zeker nieuwsgierig naar Seth Walker, helemaal overtuigt ben je als luisteraar nog niet.
.jpg)
Sleep Party People - FloatingSoms word je als luisteraar door een album tot kalmte gemaand. Even geen...
.jpg)
The Algorithm - OCTOPUS4 Wat moet ik hier nu mee is de eerste gedachte van ondergetekende bij...