2014-05-15
De begeleidende persinfo van Nux Vomica is wervend: ”Recommended if you like: Neurosis, Dystopia, Morne, Cult Of Luna, Nausea, His Hero Is Gone, Envy”. Kortom, welke muziek we op Nux Vomica van de gelijknamige band mogen verwachten is voor de kenners direct duidelijk: Sludgemetal. De uit Baltimore afkomstige, maar tegenwoordig in Portland residerende band is ontstaan als zijproject van Wake Up On Fire, eveneens een Sludgemetalband. Nadat Wake Up On Fire er helemaal mee stopte konden de heren hun volledige aandacht op Nux Vomica richten. In 2007 bracht de band haar debuut Civilized World uit en de opvolger Asleep In The Ashes zag in 2009 het levenslicht.
Nu is er dan de derde plaat Nux Vomica die drie kwartier aan muziek bevat, verdeeld over drie lange songs die per stuk switchten tussen machtige riffs, rustige stukken en de allesverzengende oerschreeuw van zanger Just Dave.
Het eerste stuk heet ‘Sanity Is For The Passive’ en hierin trekt Nux Vomica fel van leer met heftige riffs, tegendraads geroffel en de smerige strot van Dave. Het nummer wordt na een paar minuten nog wat rauwer met wat snelle hardcore-achtige stukken. Hierna kachelt de snelheid even helemaal in om plaats te maken voor een stukje stoner-doom met een ultra zware riff en de vuile strot van Just Dave die hier een beetje de blackmetal-regionen opzoekt.
‘Reeling’, het tweede bedrijf, is het meest toegankelijke stuk. Het begint rustig totdat een zware en logge riff invalt, waarna de desolate schreeuw van zanger Just Dave door merg en been gaat. Halverwege gaat het gas eraf met een rustig stukje postrock. Het valt hierna bijna helemaal stil, totdat een duister basloopje invalt en de band weer stevig, maar ook vlot, uitpakt.
Het derde stuk heet ‘Choked At The Roots’ en duurt bijna twintig minuten. Het nummer begint rustig met een ingehouden riff. Na een minuut of vier valt er een redelijk melodieuze riff in, die het startsein is voor een prachtig stuk sludge dat je finaal uit je sokken blaast. Ook de snelheid gaat in dit nummer bij tijd en wijle flink omhoog. Uiteraard komt ook hier halverwege het moment van rust waarmee we even lekker op adem kunnen komen. De laatste minuten van het nummer zijn gereserveerd voor een gierende gitaarsolo op een bedje van een noest punkritme.
Nux Vomica is geen hap-slik-weg muziek. De geluiden op Nux Vomica zijn duister, ondoordringbaar en ongemakkelijk. Doorgewinterde sludge-liefhebbers hebben er echter weer een pareltje bij dat even groeitijd nodig heeft, maar al snel je vriend wordt. Mooie plaat.
.jpg)
Pyrrhon - The Mother Of VirtuesAllemachtig! Wat is dit een intens plaatje. Wanneer je The Mother Of Virtues...
.jpg)
Otis - Otis Christ Superstar Zelden kon je aan een album zo goed horen dat een band live niets van een...