2014-03-17
Vreemde carrièremoves komen in het geval van Sufjan Stevens niet meer als een verrassing. The BQE stelde veel liefhebbers van zijn voorgaande albums teleur, maar de wending naar elektronica resulteerde uiteindelijk in het prachtige The Age Of Adz. Twee jaar later was daar opeens het samenwerkingsverband s / s / s. De toen nog redelijk onbekende Son Lux, die op het onlangs verschenen Lanterns indruk maakt, was logisch gezelschap. Dat gold niet voor de derde s, hip hopper Serengeti. De EP Beak & Claw blijkt slechts het startschot geweest te zijn van het trio. Het drietal gaat verder onder de naam Sisyphus, maar ze zijn op het gelijknamige album alles behalve antihelden. Beak & Claw was geen vlekkeloze start van het project. Gekke ideeën waren er duidelijk hoorbaar genoeg, maar met alleen stenen kun je geen muur metselen. ‘Beyond Any Doubt’ was wat dat betreft een positieve uitzondering en veel nummers op Sisyphus zijn van hetzelfde niveau. De typische sound van The Age Of Adz is voortdurend aanwezig, de beats zijn speels en Serengeti steelt de show met zijn uitstekende flow.
‘Calm It Down’, de titel van het openingsnummer, is niet het motto van Sisyphus. De synths zijn in de eerste minuten weliswaar lang uitgesponnen, maar dan gaat het los. Stevens laat horen dat hij niet alleen grappig is in zijn berichten op sufjan.com: “When you feel like driving your car into a telephone pole, just stop it.”
Niet ieder nummer spreekt evenzeer tot de verbeelding, maar zwakke momenten zijn er niet. ‘Rhytm Of Devotion’ voelt aan alsof je de speelbal in een flipperkast bent door de stevige en galmende beat. Even later geeft Stevens zichzelf in ‘I Won’t Be Afraid’ bloot op een manier die doet denken aan zijn eigen ‘Now That I’m Older’. Serengeti en hij laten zich vocaal gelden, Ryan Lott (Son Lux) heeft hierin slechts een dienende rol. Lott en Stevens zijn echter een muzikale tweeling wanneer het op hun solowerk aankomt, en hun gezamenlijke arbeid pakt logischerwijs geweldig uit. Zo lijken in ‘Flying Ace’ de klassiek aandoende begeleiding en pompende beat haaks op elkaar te staan, maar werkt het wonderwel.
Muzikaal staat het dus als een huis, en altijd is daar Serengeti om het definitief af te maken. Soms is hij de ruige waterval, op andere momenten de ingetogen boodschapper. Tekstueel schiet het alle kanten uit, van het behoorlijke platte ‘Lion’s Share’ (“Dance dance, put the money in your pants”) tot het serieuze ‘Dishes In The Sink’ (“Mummy did dope only during the first thirty weeks; happy family”).
Sisyphus is een uitermate diverse ode aan het plezier dat muziek teweeg kan brengen. Sufjan Stevens, Son Lux en Serengeti vormen niet langer een vreemd trio, al mag hun muziek dat predikaat vol trots dragen.
))___Ulver_Terrestrials(2014).jpg)
Sunn 0))) & Ulver - TerrastrialsHet kon bijna niet uitblijven dat Sunn O))) en Ulver een keer gingen...
.jpg)
The War On Drugs - Lost In The Dream Lange highways door uitgestrekte Amerikaanse landschappen vormen het decor...