2006-07-20
De heren van de Californische band Good Riddance zijn alweer aan hun zevende langspeler toe. En net als de vorige albums is My Republic wederom een bonte verzameling recht-toe-recht-aan punkrock-songs, zo nu en dan doorspekt met vleugjes hardcore. Voor muzikale experimenten, toeters en bellen moeten we wederom niet bij Good Riddance zijn. In dertig minuten knallen er veertien afwisselende nummers uit je speakers die muzikaal niet uitblinken in originaliteit of inventiviteit, maar die voor het grootste gedeelte wel staan als een huis (en dat is op hun vorige albums ook wel eens anders geweest).Direct vanaf de knallende opener Out Of Mind tot en met de afsluitende catchy meezinger Uniform ligt het tempo grotendeels lekker hoog. Tussendoor wordt er af en toe helaas een beetje gas teruggenomen met bijvoorbeeld Texas en Boise. Behalve deze wat mindere (maar lang niet slechte) rustpunten weet ook de up-tempo track Broken niet volledig te overtuigen. Deze ‘tegenvallers’ worden gelukkig direct opgevangen door de fenomenale tracks Shame, Rise And Fall en Save The Children. Andere hoogtepunten zijn Tell Me Why (met Bad Religion-refrein), het woeste Torches And Tragedies, het Pennywise-achtige Up To You en het stuiterende en dreigende This Beast Is Dangerous. Door al deze parels blijft de schade die de paar wat mindere tracks toebrengen beperkt tot geïsoleerde incidenten.
Tekstueel gezien staat My Republic bol van introspectieve vertellingen waarin de politieke en sociale omstandigheden in de Verenigde Staten kritisch onder de loep worden genomen. De songs behandelen hierdoor thema’s als woede, ongeloof, pijn, twijfel en verdriet: “Is this the land our fathers made?” (Texas), “What am I supposed to do?” (Shame) “And the blind lead the blind. The lights have all gone out” (Rise And Fall). Maar ook hoop en strijdvaardigheid hebben een plek in de overdenkingen van tekstschrijvers Russ Rankin (zang) en Luke Pabich (gitaar) gekregen: “It’s your life it’s up to you” (Up To You), “You know you’ll never be better than me” (Uniform), “The line’s played out I’ve got to get back. Chase away the negative and throw away the useless track” (Darkest Days).
My Republic barst (zowel tekstueel als muzikaal) simpelweg van de bevlogenheid, oprechtheid en overtuigingskracht. Een paar ‘uitglijders’ zijn dan geoorloofd, maar het blijft zonde. Punkrock op z’n bijna best.
Gary Numan - JaggedGary Numan werd eind jaren 70 bekend met de groep Tubeway Army. Hiermee...
Blood Meridian - Kick up the Dust Productiviteit staat hoog in het vaandal bij singer/songwriter Matthew...