Tillman is met Bye Bye 17 reeds aan album nummer vijf toe en debuteert op het label van Strokes voorman Julian Casablancas (Cult Records). Dook hij met z'n vorige album Dark Touches uit 2009 diep in de disco, ditmaal klinkt Har Mar Superstar als een onvervalste soulheld. De vraag is nu natuurlijk of hij hier ook mee weg komt.
Qua gevoel en produktie zit het zeker snor. Tillmann heeft een lekkere band om zich verzamelt inclusief blazers die het geheel een lekkere swing geeft. Dit komt gelijk al tot uiting in de heerlijke slijper 'Lady, You Shot Me' met fijne versnelling. De discoinvloeden komen nog aan de oppervlakte in 'Prisoner' , een nummer wat niet misstaan had op de soundtrack van Saturday Night Fever.
Ook qua stem is Har Mar prettig om naar te luisteren. Sam Cooke en Otis Redding zijn duidelijk een grote inspiratiebron geweest op tracks als 'Restless Leg', met een tempo wat erg aan 'You Can't Hurry Love’ van Phil Collins doet denken, 'We Don't Sleep' en 'Www'.
Het enige wat een beetje wringt is het imago van Tillmann. Neemt hij de muziek serieus of is het een gimmick? Ook de teksten, die van grappig naar tragikomisch gaan, geven hierover geen uitsluitsel. Neemt niet weg dat Bye Bye 17 lekker wegluistert maar qua niveau net niet tipt aan vergelijkbare acts als Eli Paperboy Reed of Mayor Hawthorne.
Chezidek - The Order Of MelchezedikClichés bevatten vaak een kern van waarheid. Goede reggae artiesten horen van...
Ghostface Killah & Adrian Young - Twelve Reasons To Die Voor Twelve Reasons To Die heeft Ghostface Killah de handen ineen...