De band draait eigenlijk om één enkel persoon, Karolien van Ransbeek, en verkent alle uithoeken van de dromerige popmuziek. Opener ‘Come On Home’ is verreweg het makkelijkste nummer. Het is ook wat sneller dan de rest en lijkt door de arrangementen én het stemgeluid van Karolien wat op Hooverphonic. ‘Could It Be’ heeft daarentegen het typische geluid dat Norah Jones op haar voorlaatste album had terwijl op ‘One Night Friend’ de samenzang tussen man en vrouw doet denken aan The XX.
Dat zijn al redelijk wat uiteenlopende invloeden bij elkaar. Toch weet Few Bits op dit album gemakkelijk één bepaalde sound neer te zetten. Dat komt in de eerste plaats doordat elk liedje een klein gevoel behelst. Nergens schiet het uit de bocht, maar straalt het controle uit over de uitgesponnen en rustige melodieën waardoor het een intiem album is geworden. Daarnaast zitten er enorm veel laagjes tussen de nummers verstopt. Op ‘Shell’ lijkt het wel alsof de wind door het nummer heen waait en de manier waarop de bas in het eerder genoemde ‘One Night Friend’ geïntroduceerd wordt, is haast memorabel. Je krijgt het gevoel alsof Van Ransbeek het meisje is dat je in je dromen toezingt. Niet echt te definiëren, onzichtbaar maar alom aanwezig.
De paar kleine minpuntjes, tekstueel kun je af en toe té simpel het einde van de regels invullen en afsluiter ‘Night Night’ is wellicht té makkelijk, zijn Few Bits snel vergeven. Dit is gewoon een heel prima debuut dat zich pas na een aantal luisterbeurten volledig laat ontrafelen. En dat alles in zich heeft om zich in de top van de alternatieve popmuziek te vestigen.
Hurts - The Exile “Stilistische muziek met inhoud” wordt vaak geroepen in de beschrijving van...
The Pineapple Thief - Build A World Nog maar enkele maanden geleden werden we door The Pineapple Thief...