RECENSIE: Most Unpleasant Men - Most Unpleasant Men

Cover Most Unpleasant Men - Most Unpleasant Men
recensie cijfer 2012-12-23 Tja, met zo’n bandnaam val je wel tenminste wel op. De Nederlandse popscene zit de laatste jaren behoorlijk in de lift en soms is het moeilijk het kaf van het koren te scheiden en dan kan een in het oog springende bandnaam wel eens een handje helpen. De Utrechtse band Most Unpleasant Men levert met deze titelloze plaat hun tweede langspeler af. Bij deze tweede is er gekozen voor een aanpak met veel synths en elektronische drums; een overall jaren tachtig sausje. Dit is al vaak eerder gedaan, dus zal de band van goede huize moeten komen om te overtuigen. Gelukkig blijkt dit het geval, mede doordat de band de vaak bewandelde wegen zo weet te betreden dat het als geheel fris en nieuw aanvoelt.

Het album vangt aan met repetitieve teksten en een muzikale omlijsting die tegelijkertijd sfeervol is, maar nu en dan ook swingt. ‘Man’ is een heerlijke compositie die vanaf de eerste seconde beklijft. Dit komt vooral door de fraaie samenzang en de lekkere drums. In ‘Hole In The Ground’ gaan de repetitieve vocalen en tekstflarden wel tegenstaan, ondanks dat het voor de rest geen verkeerde song is. ‘Doorsteps’ valt in positieve zin op, door de goede productie en mooie melodieën. ‘Blankets’en ‘This Is It’ behoren ook tot het beste wat de band te bieden heeft.

Helaas is er ook een handjevol songs dat niet weet te overtuigen. Zo bevat het middengedeelte wat mindere songs op rij. Echter, vanaf het fraaie ‘Doorsteps’ tot en met het einde is het topniveau van de eerste paar songs weer terug. Het album is een reis naar verscheidene hoogtepunten, in plaats van een aanhoudend hoogtepunt te zijn. Dat er vroeg op het album al een aantal van de minder goede tracks de revue passeren helpt helaas niet echt. Had de band een korte, bondige plaat gemaakt met de drie minste liedjes er niet op, dan was dit in mijn optiek een beter geheel geweest. Al met al weet de band echter wel te overtuigen en ze presenteert zich als een eigenzinnige en spannende aanwinst binnen de Nederlandse popcultuur.
Recensent:Etan Huijs Artiest:Most Unpleasant Men Label:Dying Giraffe Recordings
Cover Avant La Lettre - In My Time

Avant La Lettre - In My TimeIn februari 2012 verscheen debuutplaat Belief van het Amsterdamse...

Cover Nicolas Repac - Black Box

Nicolas Repac - Black Box De echte blues zoals dat ooit klonk, gezongen door mannen die de slavernij...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT