Het album vangt aan met repetitieve teksten en een muzikale omlijsting die tegelijkertijd sfeervol is, maar nu en dan ook swingt. ‘Man’ is een heerlijke compositie die vanaf de eerste seconde beklijft. Dit komt vooral door de fraaie samenzang en de lekkere drums. In ‘Hole In The Ground’ gaan de repetitieve vocalen en tekstflarden wel tegenstaan, ondanks dat het voor de rest geen verkeerde song is. ‘Doorsteps’ valt in positieve zin op, door de goede productie en mooie melodieën. ‘Blankets’en ‘This Is It’ behoren ook tot het beste wat de band te bieden heeft.
Helaas is er ook een handjevol songs dat niet weet te overtuigen. Zo bevat het middengedeelte wat mindere songs op rij. Echter, vanaf het fraaie ‘Doorsteps’ tot en met het einde is het topniveau van de eerste paar songs weer terug. Het album is een reis naar verscheidene hoogtepunten, in plaats van een aanhoudend hoogtepunt te zijn. Dat er vroeg op het album al een aantal van de minder goede tracks de revue passeren helpt helaas niet echt. Had de band een korte, bondige plaat gemaakt met de drie minste liedjes er niet op, dan was dit in mijn optiek een beter geheel geweest. Al met al weet de band echter wel te overtuigen en ze presenteert zich als een eigenzinnige en spannende aanwinst binnen de Nederlandse popcultuur.
Avant La Lettre - In My TimeIn februari 2012 verscheen debuutplaat Belief van het Amsterdamse...
Nicolas Repac - Black Box De echte blues zoals dat ooit klonk, gezongen door mannen die de slavernij...