RECENSIE: Papa Roach - The Connection

Cover Papa Roach - The Connection
recensie cijfer 2012-11-08 Papa Roach scoorde in het jaar 2000, tijdens de hoogtijdagen van de zogenoemde ‘nu-metal’, een hit met het nummer ‘Last Resort’. De Jeugd Van Tegenwoordig bestond nog niet en ook dubstep moest nog geboren worden. Het was de laatste stuiptrekking van het metalgenre bij het grote publiek. Legio aan puisterige pubers herkenden zich in de melancholische teksten van Jacoby Shaddix en het was makkelijke meeknikken op de metal-hiphop-crossover. Hoewel nu-metal al tijden uit beeld is verdwenen, viert Papa Roach bijna zijn twintigste verjaardag. The Connection is alweer het zevende studioalbum en in grote lijnen doet de band nog steeds hetzelfde, maar met iets minder hiphop en met iets meer electronische invloeden.

De plaat opent met ‘Still Swinging’. Een nu-metaltrack uit het boekje. Een stevige couplet met korte riffs en een min of meer rappende Shaddix . Vervolgens klinkt de band in het refrein een stuk melodieuzer en gaat Shaddix over op cleane zang. Na zo’n twee minuten komt er een belachelijke electronische ‘remix’ break voorbij. Inhoudelijk is het niet meer dan wat stoerdoenerij over dat ze er al vanaf ‘het begin’ bij zijn. In het daarop volgende nummer ‘ Where Did The Angels Go’ laat Papa Roach voor het eerst op deze plaat de elektronische invloeden naar voren komen. Dat gaat overigens niet verder dan slappe keyboard sound. Al in dit nummer gaat het gejammer van Shaddix je tegenstaan.

‘Before I Die’ is de Papa Roach-versie van een ballad. De rock/metal sound is slechts in het refrein te horen en de begeleiding tijdens de coupletten is volledig elektronisch. Ontzettend pop en echt te cheesy voor woorden: “Maybe I pushed you way too far, to pull you back from where you are”. Inhoudelijk gaat de band de rest van de plaat op die toer verder. Songtitels als ‘Wish You Never Met Me’, ‘Leader Of The Broken Hearts’ en ‘Not That Beautiful’ zeggen genoeg. Het is en blijft puberale depressieve meisjes rock.

Muzikaal gezien probeert de band er in ‘Breathe You In’ nog wat van te maken. Het is de enige uptempo rock track van de plaat. Achteraf moet geconcludeerd worden dat openingsnummer ‘Still Swinging’ eigenlijk al het hoogtepunt – of het minst diepe dieptepunt – van de plaat is. Papa Roach levert met The Connection een allesbehalve vernieuwende plaat af, die muzikaal noch tekstueel enige relevantie heeft. De plaat is overigens strak geproduceerd en de popliedjes zitten prima in elkaar. Er zijn ongetwijfeld nog eenzame verongelijkte pubers die dit kunstje nog interessant vinden.
Recensent:Rogier Bennink Artiest:Papa Roach Label:Eleven Seven Music
Cover Zenzile - Electric Soul

Zenzile - Electric Soul Zenzile is een Franse band die al sinds de jaren negentig in verschillende...

Cover Simon McBride - Crossing The Line

Simon McBride - Crossing The Line Laat je niet misleiden door de albumcover. Simon McBride is geen...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT